De opbouw naar de ontknoping toe is goed

maar het verhaal eindig een beetje rommelig en ongeïnspireerd.,Al direct na het eerste boek van Alex Kava gelezen te hebben was ik al verkocht. Deze – nog onbekende – Kava debuteerde met het shockerend spannende en beangstigende boek Duister kwaad (1998), waarin de ‘menselijke’ FBI-agent Maggie O’Dell op jacht gaat naar een seriemoordenaar die zich aan kinderen vergrijpt.

Wetende dat de Amerikaanse schrijfster inmiddels al aan haar vierde boek is begonnen, moest en zou ik toch weten waarom er in Nederland géén vervolg te vinden was. Die waren er dus wel. Inmiddels was het tweede deel De val al in 2000 uitgekomen. Nu is er dan deel 3: Verloren zielen.

Het verhaal begint met de collectieve zelfmoord van zes jongens (waarvan één het overleeft) in een buitenverblijf in de bossen van Massachussetts. Vrijwel vlak daarop wordt in Washington DC het stoffelijk overschot ontdekt van de dochter van een senator. De FBI wordt op de zaak gezet omdat beide moorden in federaal gebied hebben plaatsgevonden. Voor Maggie O’Dell wordt het allemaal persoonlijk als ze beseft dat de naam van Eerwaarde Everett – de nieuwe vriend van haar moeder – in beide zaken opduikt. Inmiddels worden er meer jonge meisjes op een identieke wijze gewurgd.

Verloren zielen is een goed in elkaar gezet en zenuwslopend verhaal waarin een sekte, geleid door Father Everett, een belangrijke rol speelt. Kava schetst op een gruwelijk realistische wijze de gedachten van een aantal sekteleden waarmee ze het leven in een sekte in beeld brengt vanuit verschillende oogpunten. Allen worden gedreven door angst. Ontsnappen is onmogelijk. Maggie O’Dell, de hoofdpersoon in het verhaal, wordt in Verloren zielen behoorlijk op de proef gesteld. Haar beste vriend bij de FBI komt om bij een inval, de band met haar moeder lijkt slechter dan ooit, haar scheiding is nog steeds niet rond en tot overmaat van ramp moet ze in deze zaak ook nog eens samenwerken met een in haar ogen incompetente agente. Gewapend met een fles whisky om de eenzame avonden door te komen, en een flink dosis adrenaline gaat O’Dell op jacht naar een seriemoordenaar, die zich wel met een heel ziek experiment bezig houdt.

Een superspannend boek. Je zit er gelijk helemaal in. De opbouw naar de ontknoping toe is goed, maar het verhaal eindig een beetje rommelig en ongeïnspireerd. Maar dit is dan ook het enige minpuntje. Alex Kava is een must voor liefhebbers van het genre.