Helter Skelter

De witte kamer van Samantha Stroombergen

Look out, helter skelter
She's coming down fast
Yes, she is
Yes, she is
Coming down fast
Helter skelter, The Beatles song lyrics

De witte kamer is het thrillerdebuut van schrijfster Samantha Stroombergen.

Ik ben niet zo thuis in thrillers, en weet echt niet wat trending is in dit genre.
Sporadisch lees ik een thriller, die ik zo af te toe toegeschoven krijg van leesvrienden, met de mededeling dat ik toch écht eens buiten mijn comfort zone moet lezen. Beschaamd geef ik toe dat veel van die 'doorgevertjes' meestal linea recta verdwijnen op mijn immer groeiende- leestoren.
Dat daardoor veel moois ongelezen wegkwijnt liggen, moge duidelijk zijn. Doodzonde, want als je buiten je comfort zone leest, dan kun je zo nu en dan toch aangenaam verrast worden. En dat is zeker gebeurd met deze nagelbijter.
In een sneltreinvaart gelezen, heb ik ander werk laten liggen, om zo tot in de vroege uurtjes te kunnen doorlezen totdat het uit was.

De protagonist is Leon, een eigenwijze rechercheur die op non-actief is gesteld, en in afwachting van de uitslag van een intern onderzoek naar een schietpartij waarbij een arrestant werd neergeschoten. Totdat het intern onderzoek is afgerond, rest hem weinig anders dat colleges te geven, om zo nog iets van goodwill te tonen bij zijn superieuren. Hij háát ‘t! Zijn vrouw weet aanvankelijk niet dat hij op non-actief is gesteld, Leon doet alsof hij iedere dag gewoon naar zijn werk gaat.

De andere protagonist is Hannah, een studente Criminologie, én nicht van Leon. Hannah heeft een getraumatiseerd verleden. Zij is erg close met haar oom Leon, die zij als haar tweede vader ziet. Na een trauma, was het Leon, die haar steunde en haar hielp om zo de weg terug te vinden.

De roman begint sterk; met de vondst van een lichaam waarbij de ogen zijn uitgestoken, en een vijf in de buik is gekerfd, en met een bomgordel aanslag tijdens Dodenherdenking op de Dam, waarbij vele doden en gewonden te betreuren zijn.

Korte hoofdstukken, met daartussen flashbacks van een man, die in een volledig witte kamer ligt, maken dat je snel in het verhaal duikt en meegenomen wordt. De personages zijn goed ontwikkeld; de lezer wordt deelgenoot gemaakt van hun angsten, en hun gedachten. Dit haalt zo af en toe wel de vaart uit het verhaal, een persoonlijke keuze van de schrijfster, echter mijns inziens had een meer afstandelijk perspectief in de roman beter gewerkt.
Hier en daar is de auteur té gedetailleerd, en worden onnodige observaties toegevoegd, e.g. ‘een sterke kop Ceylon thee’, in plaats van een mok thee, die hier en daar in de roman storend en vertragend werken. Halverwege zakt het verhaal een tikkeltje in, en worden er van allerlei mogelijkheden voor de moord en de aanslag onderzoekt, waar later ook weer zonder veel additionele informatie vanaf geweken word.

De verklaring van de tittel vond ik fascinerend, en naar mijn mening had de schrijfster hier nóg meer uit kunnen halen, als ook in ingang naar Charles Manson.
Persoonlijk jammer, dat de schrijfster ervoor heeft gekozen om hier niet dieper om in te gaan. Ik heb echter begrepen, dat deze roman een opmaat is naar een vervolg, we zijn dus nog niet van Leon en Hannah af! Gelukkig, deze thriller smaakt naar meer.

*** 3 sterren.
Gelezen voor de Hebban Debuutprijs 2019