Lezersrecensie
Ken U zelve
De pragmatische, Zwitsers ingenieur Walter Faber doet verslag van zijn reis, die hem tussen 1955-1957 naar Mexico, Guatemala, Frankrijk, Italië, Griekenland en Cuba voeren.
Op zijn reis ontmoet hij Herbert Hencke, de broer van de man die later met Walter’s jeugdliefde Hanna huwt. Als ze vanwege een noodlanding in Mexico belanden, besluit Walter om zijn reis naar Caracas uit te stellen, en zo met Herbert naar zijn broer Joachim te reizen.
Tot zover het verhaal ‘an sich’, want het is juist de vraag of dit kleine dunne boekje als scherts of als serieuze schooloefening bedoeld is, waarbij het verslag niets meer is dan een vorm om uitermate serieuze onderwerpen te behandelen.
Het raadsel in het boek gaat onder meer of er een reden is dat een mens wel het ene kiest en niet het andere, of eigenlijk wat is de reden dat het überhaupt een enkele toestand kiest? Homo faber is in dat opzicht een gedachte-experiment pur sang, - platonisme in een notedop – als ook de vraag waarom iemand kiest voor een coöperatieve strategie, dan wel een niet-coöperatieve (spel) strategie.
Het is dus maar de vraag uit welk oogpunt en op welk tijdstip u dit bericht leest. Lang geleden dachten sommigen dat er geen onderscheid is of kan bestaan tussen beschrijver en het beschrevene. Weer later beweerden weer anderen dat er onverantwoordelijk veel nadruk wordt gelegd op de toeschouwer van alles wat verloopt, aangezien onzekerheid alleen in de waarnemer kan bestaan.
Ik heb het boek vroeger op school moeten lezen, en later opnieuw tijdens mijn studie. Ik ben nu van Walter’s leeftijd, en weet ondertussen waaraan ik denk en waar ik sta. Ik hou overigens net als Walter erg van schaken. Schaken is een beetje als het leven zelf: - een microkosmos in een macrokosmos, waarbij je soms iets moet opofferen, om tot een positioneel voordeel te komen (gambiet), met het schaakmat als symbool voor de dood, en het opgeven van de partij als de zelfmoord. Bij het schaken zijn overigens de regels vooraf duidelijk vastgesteld: gespeeld mag er worden, echter wel onder leidend toezicht van de (schaak)klok – Chronos - , die iedereen evenveel (denk)tijd geeft.
Walter als verschijning verdwijnt tot slot door het afleggen van zijn Ω horloge.
Homo Faber - ein Bericht.- Gelezen in het Duits.
**** Filosofische notenkraker voor op het nachtkastje, voor verschijnselen, reislustigen en anderen.
Op zijn reis ontmoet hij Herbert Hencke, de broer van de man die later met Walter’s jeugdliefde Hanna huwt. Als ze vanwege een noodlanding in Mexico belanden, besluit Walter om zijn reis naar Caracas uit te stellen, en zo met Herbert naar zijn broer Joachim te reizen.
Tot zover het verhaal ‘an sich’, want het is juist de vraag of dit kleine dunne boekje als scherts of als serieuze schooloefening bedoeld is, waarbij het verslag niets meer is dan een vorm om uitermate serieuze onderwerpen te behandelen.
Het raadsel in het boek gaat onder meer of er een reden is dat een mens wel het ene kiest en niet het andere, of eigenlijk wat is de reden dat het überhaupt een enkele toestand kiest? Homo faber is in dat opzicht een gedachte-experiment pur sang, - platonisme in een notedop – als ook de vraag waarom iemand kiest voor een coöperatieve strategie, dan wel een niet-coöperatieve (spel) strategie.
Het is dus maar de vraag uit welk oogpunt en op welk tijdstip u dit bericht leest. Lang geleden dachten sommigen dat er geen onderscheid is of kan bestaan tussen beschrijver en het beschrevene. Weer later beweerden weer anderen dat er onverantwoordelijk veel nadruk wordt gelegd op de toeschouwer van alles wat verloopt, aangezien onzekerheid alleen in de waarnemer kan bestaan.
Ik heb het boek vroeger op school moeten lezen, en later opnieuw tijdens mijn studie. Ik ben nu van Walter’s leeftijd, en weet ondertussen waaraan ik denk en waar ik sta. Ik hou overigens net als Walter erg van schaken. Schaken is een beetje als het leven zelf: - een microkosmos in een macrokosmos, waarbij je soms iets moet opofferen, om tot een positioneel voordeel te komen (gambiet), met het schaakmat als symbool voor de dood, en het opgeven van de partij als de zelfmoord. Bij het schaken zijn overigens de regels vooraf duidelijk vastgesteld: gespeeld mag er worden, echter wel onder leidend toezicht van de (schaak)klok – Chronos - , die iedereen evenveel (denk)tijd geeft.
Walter als verschijning verdwijnt tot slot door het afleggen van zijn Ω horloge.
Homo Faber - ein Bericht.- Gelezen in het Duits.
**** Filosofische notenkraker voor op het nachtkastje, voor verschijnselen, reislustigen en anderen.
4
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Sandra
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
