de mens als speelbal van het toeval en het lot

De mens heeft een onweerstaanbare behoefte om eenheid, samenhang, orde en continuïteit aan te brengen in wat op het eerste gezicht zich voordoet als toeval en volstrekte willekeur.

Voor de mens is toeval en willekeur ondraaglijk. Hij wenst 'stuurmansschap ' over alles wat in het leven gebeurt, om zo geen speelbal te worden van het lot, de noodzaak en het toeval.

Goddelijke interventies hebben we doorzien en naar het rijk der fabelen verwezen. Spelingen van de natuur zijn door techniek en kennis beheersbaar geworden. Onze beschaving is een projectie van onze dwang naar controle, en tevens ons wapen tegen de wispelturigheid van het lot.
Ons beeld is gericht op het elimineren van het onvoorspelbare, op de reductie van het toeval. Het leven moet vooral maakbaar en beheersbaar zijn, en onderworpen zijn aan de wetten die wij de wereld opleggen.

Ondanks dit verlichtende gedachtegoed, blijkt keer op keer dat wij niet de stuurman van het leven zijn. (Helaas?) moeten wij ervan uitgaan dat wij bestaan, door gebeurtenissen die ons zijn overkomen, door bepaalde totaal toevallige ontmoetingen, bepaalde dramatische incidenten, momenten van geluk en ongeluk, die ons in de loop van het leven hebben veranderd.

Stuurmansschap van het leven ligt daarom in de wijze waarop wij datgene dat ons per toeval te beurt valt, scheppend tegmoet treden. (Nietzsche)

Deze fragiliteit van het menselijk bestaan, is het hoofdthema van de magistrale roman van Chloe Benjamin. In haar roman The Immortalists neemt zij ons mee op reis naar alle uithoeken van de VS, en naar de wereld van de vier kinderen van de Gold familie.

Op magische wijze beschrijft zij hoe de grilligheid van het leven hen treft, en lijden en geluk als een rode draad door zowel de roman, als door de verschillende levens van de Gold kinderen verweven lijkt te zijn.

Prachtige citaten, als ook een ontroerende blik in het leven van een doodgewone familie, die als boodschap uitdraagt dat wij geen van allen invloed hebben op ons levenspad, en ons niets anders rest dan er zelf maar wat van te maken.

Een prachtige roman, met een belangrijke onderliggende boodschap, die tot nadenken stemt.