Beeldend geschreven

Het verhaal start met de vraag van ene Angela aan de hoofdpersoon Vivian: na het overlijden van haar moeder is zij benieuwd naar wat Vivian nu eigenlijk precies voor haar vader betekend heeft…

Oke, dat noemen we een binnenkomer! Wat volgt is een soort hele lange brief van Vivian aan Angela, zonder dat je echt weet wie Angela nu eigenlijk is, dat kom je pas tegen het einde te weten.

‘Slechts éénmaal, Angela, verhuist een mens voor het eerst in haar leven naar New York City, en dat betekent nogal wat.’

Vivian is 19 als ze van haar opleiding moet vertrekken en door haar teleurgestelde ouders naar New York gestuurd wordt, ze gaat daar wonen bij haar tante Peg. Deze runt een klein theater en al snel voelt Vivian zich als een vis in het water in deze excentrieke wereld. Ze kan goed met de naaimachine overweg en gaat de kostuums verzorgen voor het theater. Vivian weet niet wat ze meemaakt, de revue-meisjes leven een vrij leven vol met drank en seks en dat wil Vivian ook! Ze vertelt de meisjes al snel dat ze nog maagd is en daar kunnen zij haar wel vanaf helpen!!! Wat volgt is een enorm geestige scene over de ontmaagding van Vivian, en daarna is ze los van alle gene en klaar voor het nachtleven van New York.

Het stuk waar Vivian zowel New York als zichzelf aan het ontdekken is neemt een groot deel van het verhaal in beslag, waarbij in sommige gedeeltes echt heel gedetailleerd in wordt gegaan op de kostuums die Vivian maakt uit oude vodden. Hier heeft de schrijfster wel een risico genomen want een deel van de lezers zou hier wel eens kunnen afhaken. Uiteindelijk is het vooral een verhaal dat bol staat van echte vriendschappen en echte liefde hoe onconventioneel deze ook kunnen zijn. Vivian wist het destijds waarschijnlijk niet, maar ze had echte feministische trekjes in zich in een tijd die daar nog niet helemaal aan toe was.

Vivian is een personage wat je of heel erg aanspreekt of juist helemaal niet. Het is boeiend om te lezen wat ze in haar leven allemaal heeft meegemaakt en hoe het haar gevormd heeft maar belangrijker nog is dat ze haar eigen pad gevolgd heeft met haar eigen keuzes, of deze nou juist waren of niet. Mooi is ook dat ze meerdere malen zegt “een zelfverkozen familie “ te hebben. Aan het einde kun je niet anders dan concluderen dat Vivian een markant persoon is met het hart op de juiste plaats.

Er is een aantal personages wat heel sympathiek is, ieder op hun eigen manier. Door de beeldende manier van schrijven leest het boek heel fijn en is de omvang van 521 bladzijdes echt geen obstakel.