rollercoaster van emoties

Ik ben al sinds Mara grote fan van Sterre Carron. Hoe zij dingen verwoord is fenomenaal. Het is alsof je er zelf bij bent. Bij elk boek denk ik, dit is NOG beter dan het vorige en nu deed ze het wéér. Er gebeuren ongelooflijk veel dingen in het boek, een paar grappige, maar ook intrieste en op het einde valt alles mooi als een puzzel in elkaar. Toch wordt het verhaal nooit ingewikkeld.
Wat Indra allemaal meemaakt is zo goed beschreven, hoe eenzaam ze moet zijn, je krijgt er compassie mee.
In Rani haar privéleven loopt ook iets ferm mis. Het verdriet en de pijn daar zijn ook zo mooi beschreven, je zou ze zo allemaal een dikke troostknuffel willen geven.
Het einde is een dikke knaller en dan bedoel ik het vooral figuurlijk.
Ik had echt uren nodig om te bekomen en dat is me nog nooit overkomen. Als ik een boek bijna uit heb ben ik al in mijn achterhoofd bezig met wat ik erna zal lezen. Maar nu heb ik al heel de dag nog geen zin gehad om een ander boek te zoeken...
1 klein minpuntje, ik vind de cover minder deze keer zo helemaal anders dan haar vorige boeken. Maar don't judge a book by its cover, toch.
Ik kijk al heel erg uit naar haar volgende boek.