In Winterberg wordt het verhaal verteld over de erfenis van Tante Eva die verdeeld moet worden over vier familieleden. Nadat Tante Eva is begraven worden oom Dieter met zijn ‘geheimpjes’, de bazige Isa, de flierefluiter Lieke en de volgzame Sophie met haar man Daan uitgenodigd in het hotel in Duitsland voor het testament. Nadat het testament is voorgelezen neemt de spanning tussen de familieleden toe. Wanneer Isa op een ochtend niet verschijnt bij een afspraak, gaat Sophie opzoek naar haar nichtje, een ontdekking die haar nog lang blijft heugen. Ook heeft ze geen idee wie ze nog kan vertrouwen, is iedereen wel wie hij zegt dat hij is?

Vanaf de eerste bladzijde was ik geboeid, na het zesde hoofdstuk kon ik het boek niet meer wegleggen. Voor mij een echte ‘Suzanne Vermeer’, die niet onder doet aan de rest van de reeks boeken. Een verhaal dat wordt afgewisseld met korte dagboekpassages, zowel het verhaal dat verteld wordt als het dagboek, houden je in spanning: wie het is, wat er gaat gebeuren en wat staat er op de volgende bladzijde?

Een echte winterse thriller, waar je zelfs onder je warme dekentje op de bank, kippenvel van krijgt!