Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

In het paradijs zal het fruitsap van je kin druipen.

Sanne 04 oktober 2019
“De druiven der gramschap” is mijn tweede boek van John Steinbeck. Op de middelbare school heb ik “Of mice and men” voor mijn Engelse lijst gelezen.
Het boek “De druiven der gramschap” speelt zich af tijdens de Grote Depressie van de jaren 30 in Amerika. De familie Joad, pachtboeren uit Oklahoma, kunnen hun hoofd niet meer boven water houden. De jarenlange droogte en stofstormen hebben er voor gezorgd dat er geen inkomsten meer zijn en dus geen voedsel. De Joads hebben gehoord dat in Californië het paradijs is: fruit en katoen plukken voor een menswaardig loon. Ze besluiten met de hele familie te gaan. De mannen houden zich bezig met de reis zelf, moeder Joad houdt zich bezig met de familie bij elkaar houden. De bank kan hun boerderij en de mogelijkheid een fatsoenlijk loon te verdienen wegnemen, maar een intacte familie zal verder leven.
Onderweg naar Californië droomt de familie allemaal zijn eigen droom, want in het beloofde land van overvloed zal het fruitsap van hun kin lopen.
Na een reis vol ontberingen komt de familie aan in Californië. De hoop dat vanaf hier hun nieuwe leven met een zonnige toekomst zal beginnen wordt iedere dag een beetje minder.

“De mannen kenden geen genade, omdat het verleden toch al voorbij was, maar de vrouwen wilden dingen bewaren, omdat ze wisten hoe smartelijk ze in de komende dagen naar het verleden zouden terugverlangen.” (citaat)

Na het schrijven van “Grapes of Wrath”, waarmee Steinbeck in 1940 de Pulitzer Prize Fiction won, zei hij dat hij op was. Hij had jarenlang onderzoek gedaan en hij kende zijn onderwerp goed omdat hij woonde bij migrerende werknemers.
Toen het boek in 1939 verscheen was het boek weinig populair en werd Steinbeck nauwelijks geloofd, maar helaas bleek Steinbeck niet te overdrijven.

Dit boek kan (helaas) ook naar onze eigen tijd vertaald worden. Want nog steeds zijn mensen op de vlucht. Omdat hun land geen vrucht draagt vanwege jarenlange droogte. Of omdat ze op de vlucht zijn voor oorlog en geweld. Omdat er geen toekomst is in het land waar ze wonen. Ook nu laten iedere dag weer vele mensen hun thuis achter op zoek naar meer perspectief en veiligheid. In Europa hoeven de vluchtelingen geen woestijn te doorkruisen, maar een zee over te steken. En dan kom je aan in het land waar je als vluchteling je (tijdelijke) toekomst ziet. Net als bij “de druiven der gramschap” merk je dat je niet welkom bent. Dat de oorspronkelijke bewoners bang zijn dat je hun werk, hun woningen en hun toekomst afpakt. Maar stel je eens voor dat niemand om jou als vluchteling geeft omdat je met duizenden komt. Maar jij bent jouw land, thuis en middelen van bestaan verloren. Jij hebt slechts nog de herinnering aan iemand en ergens.
Het klinkt op deze manier misschien te eenvoudig en de vluchtelingenproblematiek is helaas niet eenvoudig op te lossen, maar elkaar eerlijk en met respect behandelen is het minste wat we doen kunnen.

“Mensen de nooit honger gekend hadden, zagen de ogen van de hongerigen. Mensen die nooit bijzonder sterk naar iets verlangd hadden, zagen de felle begeerte in de ogen van de migranten. En de mensen in de steden en op het welvarende land van de voorsteden kwamen bijeen om zich te verdedigen; en ze overtuigden zichzelf ervan dat zij goed waren en de indringers slecht, zoals een mens moet doen voor hij gaat vechten.” (citaat)

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Sanne