Achter iedere voordeur schuilt een eigen verhaal

Mijn eerste boek van Almudena Grandes terwijl ik er toch al vaker één langs heb zien komen. De cover van dit boek “Kleine helden” spreekt mij erg aan. Het is een plaatje wat doet denken aan vakantie, om van te dromen. Maar wat speelt zich achter al die deuren van woningen af?

“Maar het waardevolste in dit landschap zijn de mensen, de bewoners, net zo divers en veelkleurig, net zo netjes of chaotisch als de huizen die ze bewonen." (citaat)

Het verhaal speelt zich af in een wijk in Madrid waar de inwoners allemaal te maken hebben met de recente economische crisis: verlies van werk, verlies van woning, geen geld voor eten of uiterlijke verzorging (kapper), een gezondheidscentrum dat wordt gesloten, de kapper die te maken krijgt met Chinese concurrentie, kinderen die zonder ontbijt of lunch naar school moeten. Kortom, een verzameling verhalen van heel verschillende mensen wiens lot met elkaar verweven is.
Ondanks de sombere achtergrond vond ik het ook een optimistisch verhaal. Want ondanks alle problemen en wanhoop gaat het boek ook over al die gewone mensen die elkaar onbaatzuchtig helpen en gezinnen die elkaar ondersteunen. Mensen kijken naar elkaar om en komen voor elkaar op. Zelfs in moeilijke situaties is er meestal een uitweg - niet noodzakelijk perfect, maar wel draaglijker. Niet altijd, maar in veel gevallen.

Een groot nadeel van dit boek vond ik de grote stroom aan personages, waarbij veel Spaanse vrouwennamen erg op elkaar lijken: Marita, Marta, Martina, Maria, Marisa. Ik moest hierdoor steeds even terugbladeren in het boek om het personage te kunnen plaatsen. De hoofdstukjes zijn kort en er lopen meerdere verhalen naast en door elkaar om aan het einde van het boek samen te komen.
Dit boek heeft mij geboeid, maar door de grote hoeveelheid aan personages en afwisseling in verhalen, lukte het mij helaas niet om echt mee te leven met iemand uit het verhaal.

“Niemand zag de scheuren, maar iedereen voelde hoe de rust, het welzijn en de toekomst erdoor ontsnapten. Niet iedereen reageerde ook op dezelfde manier. Degenen die de strijd opgaven, wonen hier niet meer. De anderen blijven het monster met hun eigen wapens bestrijden, ieder op zijn eigen manier .” (citaat)