Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

(On)aangenaam verrast

Sanne de Graaf 10 januari 2016 Hebban Recensent
'T Jagthuys; een bijzondere roman. De omslag, het mysterieuze en verstopte landgoed op de voorkant en de omschrijving op de achterkant, maken je nieuwsgierig naar het boek en dan in het bijzonder naar "de zoon". Binnert. Zo blijkt uit het eerste woord, uit de eerste zin, van het boek.

In het boek wordt het verhaal van de drie personages verteld; Binnert (de zoon), Neeltje (zijn moeder) en Eva (ik). In de eerste hoofdstukken is het zoeken naar welk verhaal nou bij wie hoort, dat geeft een fijne extra leesdimensie. Deze manier van schrijven zorgt er ook voor dat je sympathie krijgt voor alle drie de personages.

De eerste beschrijving van Binnert doet hem nog niet heel aantrekkelijk overkomen, met zijn gele driekwart broek en rode sokken, staande achter het gordijn. Echter blijkt hij in de loop van het verhaal een hele gespierde man te zijn. Een autistische man van 35. Nog nooit heeft hij het Jagthuys verlaten en alle personen die hij ooit in z'n leven heeft ontmoet voorziet hij van een nummer.
Binnert heeft geen opleiding genoten. Wel heeft hij thuis onderwijs gehad en is het een erg slimme man. De wereld bewondert en leert hij kennen via de televisie. Kennis haalt hij uit boeken.

"Het kwam vaak voor dat hij minutenlang naar zijn boekenkast staarde en daar volmaakt gelukkig van werd."

Ook leert hij zichzelf alles heel makkelijk alles aan. Zo heeft hij zijn zinnen gezet op het leren spelen van harp. Ook dat gaat hem buitengewoon makkelijk af. Tot op conservatoriumniveau aan toe.

"'t Jagthuys was een concertgebouw waar zij als enige bezoeker naar binnen mocht."

Moeder Neeltje die, na het vertrek van haar man, alleen met Binnert in 't Jagthuys woont, doet alles voor haar zoon en zorgt dat al zijn wensen worden vervuld. Haast pervers.

Het boek verloopt anders dan je op basis van de achterkant verwacht. Verrassend anders. Eva (nummer 17) bleek "een ander soort" verpleegster te zijn.

""Futuimus ad vostram sanitatem" vrijen voor uw gezondheid."

Ze wordt door Neeltje ingehuurd om hem te helpen bij zijn seksuele ontwikkeling. Al snel wordt Eva hartstikke verliefd op de zoon van Neeltje. Eva bedenkt een plan om hem los te weken van zijn moeder en hem uit 't Jagthuys te halen. Ze wil hem dolgraag Amsterdam en de rest van de wereld laten zien. Egoïstisch als ze is, heeft ze niet in de gaten (of wil ze niet zien) dat hij daar niet voor open staat.

"'"Door te zitten en te rusten wordt men wijs",' antwoorde hij zonder zijn ogen te openen. 'Dixit Aristoteles.'"

Al met al een mooie psychologische roman met de prachtige schrijfstijl van Merijn de Boer. Het boek leg je. Makkelijk weg, maar pak je ook net zo makkelijk (en graag!) weer op. Toch zijn er een aantal elementen die niet helemaal uit de verf komen, of waar meer uit te halen viel. Het thriller element was leuk, maar werd uiteindelijk weinig cachet aan gegeven. En ook het slot, was snel en afgeraffeld. Het slot voelde niet in lijn met de prachtige eerste driekwart van het boek. Jammer.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Sanne de Graaf