Onvergetelijke afsluiter

Het eerste deel van deze serie trok de lezer niet direct in het verhaal ten opzichte van zijn opvolger. Cirkel van Oneindigheid voelt bijna als thuiskomen, een warm bad waarin men na een lange dag stapt. De schrijfster legt veel gevoel in haar personages. De emoties spatten van de bladzijden af, maar helaas kan hierdoor de verhaallijn en de plot in het geding komen. Het is soms moeilijk om een balans te vinden en dat maakt het moeilijk om van dit type verhaal te gaan houden. Het is je ding of je hebt er niets mee. Naarmate het einde in zicht komt, zal de lezer zich gaan realiseren dat het met de plot nog alle kanten op kan. De spanning hierin maakt veel voor het verhaal goed en zorgt voor een onvergetelijke afsluiter van dit opmerkelijke tweeluik.