Warmbloedig maar niet te bloederig

Met haar debuutroman ‘De Familie’ betrad Naomi Krupitsky, boekhandelaar, schrijfster en redacteur in november 2021 de schrijversarena met spetterend resultaat; het werd uitgeroepen tot New York Times bestseller. ‘De Familie’ is een prettig leesbaar boek met mooie taal en is het best te omschrijven als een historische coming of age van twee vriendinnen. De karakters zijn boeiend en voldoende uitgewerkt en het einde is spannend en onverwacht maar doet ook wat gezocht aan.

‘We zitten in de hulpverleningsbusiness’

Deze historische roman begint in de jaren twintig van de vorige eeuw en eindigt in 1948. Het verhaal beschrijft de vriendschap tussen twee opgroeiende meisjes wiens vaders werkzaam zijn voor de maffia. Hun moeders zijn met elkaar bevriend en ze doen lange tijd alles samen. Leeftijdgenoten willen niet met hen omgaan waardoor ze op elkaar aangewezen zijn. Zelf hebben Antonia en Sofia geen idee waarom; ze denken dat hun vaders anderen helpen. Op hun weg naar volwassenheid groeien ze uit elkaar maar ze vinden elkaar ook weer terug. De tweede wereldoorlog speelt een grote rol en heeft veel invloed op hun levens die hoogte-en dieptepunten kennen en brengt hen nader tot elkaar.

Het verhaal begint sprookjesachtig met een alwetende verteller en weinig tot geen dialogen. Ook de mooie melodieus geschreven taal, de indirecte en omfloerste beschrijvingen die heel beeldend werken dragen bij aan het sprookjesachtige beeld. Deze schrijfstijl past heel goed bij de periode waarin de kinderen opgroeien, zich onbewust van zaken die in de grote mensenwereld spelen. Sofia en Antonia zweven in een eigen kinderwereld die goed door de schrijfster wordt verbeeld .
Wanneer de meisjes de jongvolwassenheid hebben bereikt is deze schrijfstijl af en toe wat te afstandelijk en te beschrijvend met als gevolg dat het verhaal iets minder boeit.
Richting het einde, wanneer een volgend drama aanstaande is, verandert dat gelukkig weer. Door een lichte toename aan dialogen krijgt het verhaal meer vaart en diepgang en weet het tot het eind te bekoren.

‘Geweld is bij de mens al ontkiemd in de oersoep. Het maakt ons minder menselijk’

Hoewel dit eerder een karakterroman is dan een plot gedreven thriller bevat het einde nogal thrillerachtige wendingen die gelardeerd worden met een portie geweld. Het toewerken naar dit slot verloopt echter niet helemaal gladjes. De schrijfster heeft enkele trucs nodig om hier te geraken. Zo tovert ze plotseling voorspellende dromen en helderziendheid uit haar hoge hoed en dat wekt verbazing en doet onnatuurlijk aan.
Heel gewelddadig is deze vertelling niet, en dat beoogt Krupitsky ook niet. Ze wilde liefde en geweld met elkaar verenigingen en dat lijkt hier uitstekend gelukt. Ondanks het geweld blijven de karakters hun menselijkheid behouden.

‘De Amerikaanse droom moest bij elkaar worden gesprokkeld, gekocht of gestolen’

‘De Familie’ is een verhaal over vriendschap en familie, geschreven met veel mededogen voor de personages, hun gedrag en hun beslissingen. Het raakt thema’s als emancipatie, onafhankelijkheid, onderlinge verbondenheid en schetst een beeld van het leven van immigranten waarbij het de donkere kant van de American Dream laat zien. Dit warmbloedige en gelukkig niet al te bloederige verhaal biedt een aangename leeservaring.

3,5 sterren