Veel boeiende hersenkronkels in Verwachting

Michael Robotham heeft al heel wat misdaadromans op zijn geweten. Naast de achtdelige reeks over Joseph O'Loughlin schreef hij drie standalone boeken. Met Verwachting schreef hij zijn vierde los te lezen exemplaar en hoewel de kaft ons een psychologische thriller belooft, maakt deze belofte zijn verwachting niet waar. Toch blijft Verwachting tot het eind boeien als je de thriller-verwachting los kunt laten en tot de juiste doelgroep behoort.

Het is boek is namelijk zeker geen thriller maar veeleer een psychologische roman waar de actie een ondergeschikte rol speelt. Voor wie het niet erg vind om in de schimmige gedachtenspinsels van twee vrouwen verzeild te raken is dit boek een interessante leeservaring. Het is echter niet wat de lezer van een Robotham verwacht. In zijn dankwoord valt dan ook te lezen dat hij eens een heel ander soort boek heeft willen schrijven en dat hij eens een heel andere formule wilde proberen. Dat is zeker gelukt en wat mij betreft is de poging goed geslaagd.

De structuur van het verhaal is het eerste dat afwijkt. De schrijver laat Agatha en Meghan, de twee vrouwelijke hoofdpersonen uit dit boek, afwisselend aan het woord. Beide dames zijn zwanger en in het begin lijken zij normale vrouwen die je zo op straat of bij je sportclubje kunt tegenkomen. Ze komen niet uit hetzelfde milieu maar er is nog niets vreemds aan de hand. Gaandeweg ontsluiert Robotham de geheimen die beide vrouwen met zich meedragen. De schone schijn bedriegt want zo normaal blijken de levens van Agatha en Meghan niet te zijn.

Het meest knappe aan deze roman is hoe Robotham zijn karakters op de grens tussen normaal en gestoord gedrag weet te houden. Dit in tegenstelling tot de gebruikelijke methode in thrillers waar goed en kwaad veel duidelijker en meer zwart-wit wordt afgeschilderd. Hoewel Robotham de personages in zijn thrillers ook vaker van een ‘grijs’ tintje voorzag is de manier waarop hij nu in zijn karakters duikt nog een stuk subtieler maar ook intenser te noemen. Het is alsof je denkt je buurvrouw te kennen waar je iedere dag over de vloer komt maar die er plotseling naast haar gewone sociale gedrag in het geheim aardig wat gestoorde dingen doet. In het gewone leven zou je verbijsterd zijn over de gestoorde gedragingen van je buurvrouw die tegelijkertijd toch nog deels bij zinnen lijkt en die je dacht te kennen. Het wordt vervolgens lastig om deze persoon te snappen en diens daden te kunnen volgen. ‘Gebeurt dit echt?’, denk je dan.
Datzelfde effect heeft het lezen van dit boek op de lezer. Een van de dames voert een heftige interne strijd en verkeert voortdurend op het randje van instorting. De spanning bestaat dan ook vooral uit deze innerlijke strijd en over de vraag tot welke daden die haar zal brengen. Is het liefde of angst die overwint?

Wie bij zichzelf te rade gaat, weet dat een mens niet altijd even rationeel denkt en ook niet altijd de controle over zijn eigen gedachten en handelingen heeft. Wanneer angst of trauma’s op de loer liggen handelt men vaak anders dan men achteraf gewild zou hebben. Emoties en behoeften kunnen het verstand overstijgen en leiden tot vreemde gedragingen. Robotham weet dit soort mechanismen tot in de puntjes uit te werken en wie van psychologisch gewroet in vrouwengeesten houdt, is bij Verwachting aan het juiste adres. De schrijver laat ons genieten van de kronkels die de menselijke geest kenmerkt.