Vlot, spannend en intrigerend

Een bijzondere situatie als uitgangspunt: acht personen zijn verplicht in een schoolgebouw te verblijven nadat er een luide knal was en er nu overal dichte mist is (komt bekend voor, niet?). Men krijgt de boodschap om binnen te blijven en alle ramen en deuren dicht te houden. Nadien komt er geen informatie meer binnen, er is geen internet en niet veel later laat de elektriciteit het ook afweten. Hoe reageren de personages? Neemt er iemand het voortouw? Hoe verhouden ze zich ten opzichte van elkaar? Wie gaat er op onderzoek uit en wie neemt eerder een afwachtende houding aan?
Merel vindt een achtergelaten agenda die ze gebruikt als dagboek. En het zijn die fragmenten van het dagboek dat we te lezen krijgen, alleen niet in chronologische volgorde. Goede insteek en de opbouw van het boek zit echt goed in elkaar. Als lezer spring je van dag 91 naar dag 7 om dan terug terug een paar dagen over te slaan. Je moet dus als lezer zelf het verhaal beetje bij beetje reconstrueren en de gaten opvullen.
De spanningen lopen wat op en dit vind ik heel subtiel omschreven in het boek. Veel uitgesproken discussies of woordenwisselingen zijn er niet in terug te vinden. Je krijgt bovendien enkel de kant van Merel voorgeschoteld of tenminste enkel van wat zij heeft neergeschreven. Het boek leest heel vlot dankzij de heel gemakkelijke en open schrijfstijl.
Maar wat een raar einde! Ik had al een paar vraagtekens geplaatst bij sommige situaties die de schrijfster je wil doen geloven om het verhaal te sturen. Ze had me helemaal mee, tot de laatste pagina's... Deze waren voor mij veel te vlug geschreven, ik had helemaal het gevoel dat ik geen idee had vanwaar dat kwam.