Wat een boeiend boek

Allereerst wil ik zeggen dat de auteur een beetje een apart boek heeft geschreven ( positief). Ik was een beetje bang dat het boek een beetje omslachtig geschreven zou zijn zeker nu het in romanvorm was. Romangenre dat blikt op een moord dat ben ik niet echt gewend. Vaak zie je dan in thrillers of horrorboeken mensen blikken op de dood. In romanvorm de dood beschrijven is zeker erg moeilijk/zeldzaam. Er zijn weinig auteurs die dat kunnen Van der Loo is hier een van.

Het verhaal wordt in twee tijdlijnen verteld: het heden en het verleden. In het verleden wordt geblikt op hun vriendschap vanaf hun ontmoeting op de bar. En in het heden met de verwerking van de dood van zijn vriend. Zij vriend die dood gevonden werd in het IJ. De ontdekking deed zich een maand later voor.

De schrijfstijl van de auteur was erg goed. Meestal heb ik het niet zo met autobiografieën. Vaak zijn ze zo zielig geschreven of meer subjectief geschreven. In dit boek was dat gelukkig niet zo. Met dit boek geeft de auteur een reconstructie over de dood van zijn vriend. Zij vriend Gijs, een wijnhandelaar in Amsterdam.

Een prachtig boek over vriendschap. De auteur heeft knap werk verricht. Dat hij zo een heftige gebeurtenis op een wonderbaarlijke wijze heeft beschreven. Lijkt me best moeilijk om dit te doen. Het werk van een auteur is een verhaal op een duidelijke en goede manier te beschrijven. Dat is hem maar al te goed gelukt. Dit boek zou ik zeker iedereen aanraden om te lezen.