mijn mening over Winteruren

We schrijven eind december 1989. Voor hoofdpersonnage Richard Van Waeyenberghe is er geen feest. Zijn Anna-Maria ligt op sterven. En dan vindt hij plots een Russische postkaart van een oude jeugdliefde in de bus: de laatste van de vele die ze hem gedurende jaren stuurde, zo schrijft ze.
Hier begint dan het verhaal van Richard, Anna-Maria en Josephine en hun leven voor tijdens en na de oorlog.
Het is een fictief verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten die mij toch wel geïntrigeerd hebben ook al lees ik niet zo graag verhalen die over de oorlog gaan of waargebeurd zijn. Filip heeft mij door zijn schrijf- en vertelstijl, door van het heden naar het verleden te springen wel geboeid kunnen houden. En heb ik dit boek met veel plezier gelezen
Ik heb vooral genoten van de Richard's avonturen tijdens de wereldexpo '58 te Brussel, en hoe Anna-Maria en Josephine vechten om zijn liefde. De periode dat Richard in Breendonk zat heeft mij vooral doen beseffen hoe gruwelijk mensen kunnen zijn als er oorlog is en je niet weet wie je wel of niet kan vertrouwen.
Het boek is een heruitgave met een nieuwe cover, toffe foto's binnenin en een nieuwe lay-out. Een zeer geslaagde vernieuwing volgens mij.

https://leuk-lezen.webnode.be/l/winteruren-van-filip-bastien/