Meh....

Summer Under the Stars is een boek dat onmiddelijk mijn aandacht trok vanwege de prachtige cover. Ik viel onmiddelijk voor de kleuren en de schattige tekening op de voorpagina. En toen ik zag dat het boek werd aangeraden voor fans van Holly Martin, moest ik het natuurlijk te pakken krijgen!

Ik heb geen idee wie de vergelijking met Holly Martin heeft gemaakt. Maar jongens, ze konden er niet verder naast zitten. Summer Under the Stars haalt op geen enkel moment het niveau van Holly haar verhalen. Het is klassieke chicklit, mateloos voorspelbaar, niet erg origineel en vooral vol met instalove.

Maar laten we ook iets positief zeggen over het boek. Ik vond de schrijfstijl wel fijn. Catherine Ferguson heeft een heel vlotte schrijfstijl en dit was fijn om te lezen.

Daarnaast vond ik de verhaallijn over de rouwperiode van Daisy en haar zoektocht naar haar echte moeder ook wel interessant. De gevoelens die ze had voelde realistisch aan en ik leefde echt met haar mee. Maar om heel eerlijk te zijn, dit is het enige onderdeel van het verhaal dat echt de moeite waard was om te lezen.

En dan de romantiek in dit boek… daar wordt de bal echt volledig misgeslagen. Allereerst is er natuurlijk de starten romance tussen Daisy en Toby. Ik denk dat een blinde kan zien dat hun relatie niet echt geloofwaardig is. Ze hebben niets gemeenschappelijk. Elke vorm van aantrekkingskracht ontbreekt. Hun hele relatie voelt als een mechanisme om het verhaal op gang te brengen. Enerzijds om Daisy te kunnen laten praten over hoezeer ze haar moeder mist en hoeveel ze wel niet van Toby’s moeder houdt. Maar ook om ervoor te zorgen dat Daisy op kampeervakantie gaat. (Wat het is natuurlijk ondenkbaar dat een single meisje op kampeer vakantie zou gaan. Neen, daar hebben we echt een man voor nodig! Liefst een man die de natuur haat! Logisch toch!) Mijn haar ging ook helemaal rechtstaan naarmate hun relatie groeit in het boek. Echt een absolute dikke vette neen voor mij !

En dan hebben we het nog niet gehad over Jake, het mannelijke exemplaar dat van aan de kant van het meer Daisy in verleiding moet brengen. Hij maakt kennelijk geweldige thee, want na een klein kopje netelthee spreken we al over liefde. Klassiek gevalletje instalove. En eerlijk, ik zou het nog door de vingers willen zien als ik ook maar een beetje chemie tussen Daisy en Jake voelde…; Maar jammer genoeg is er geen enkel gevoel van passie of romantiek. wasn’t so incredible meh. Again no chemistry, no moments of passion… nothing.

Ik kan het boek niet anders samenvatten dan een dikke, vette “meh”. Het was niet slecht. Het was vooral snel te lezen en het ontbrak een deftige verhaallijn. Het is een gevalletje van dertien in een dozijn. Jammer want de cover was zo veelbelovend.