topper

Met dank aan uitgeverij Lannoo voor dit recensie-exemplaar

Korte inhoud

Whitby, Pasen, 1891.
Een schip vaart tegen de klippen van het vissersdorpje Whitby. Er blijkt niemand aan boord te zijn. Waarom? Waar komt dit schip vandaan? Wat is er aan de hand? Waarom is het schip de klippen op gevaren? Niemand die hierop antwoord kan geven, mysterie alom.

Aan de ‘Society for Psychic Investigation and Education’ wordt gevraagd om een onderzoek te starten om deze vragen te beantwoorden en men beslist om de norse Jericho Blackwell erop af te sturen. Jericho is een vooraanstaand lid van de Society en leidt momenteel een kluizenaarsbestaan dat door opium gedomineerd wordt. Hij houdt er wat bizarre gewoontes op na en is niet makkelijk in de omgang. Om hem wat in de gaten te houden stuurt de Society ook nog John Dawkins met hem mee. John is de archivaris van de Society die nog geen ervaring heeft met het echte veldwerk. Al snel ontdekken beide heren dat er wel iemand aan boord was van het schip, maar iemand die al tweehonderd jaar dood zou moeten zijn. Wanneer er dan ook nog eens een reeks moorden gepleegd wordt, die hen zelfs tot in London achtervolgt, wordt het toch wel spannend.


Conclusie

Wat heb ik van dit boek genoten!
Vanaf de eerste pagina word je als lezer meegezogen in het verhaal, je waant je in het Whitby van 1891 en vergeet de huidige wereld om je heen. Het verhaal is spannend en de schrijfwijze van de auteur is subliem. Als je ook de vorige boeken van Kevin Valgaeren hebt gelezen, zul je tevens merken dat de auteur gegroeid is. Zijn schrijfwijze, het verhaal, … zijn allemaal sterker dan in zijn voorgaand werk.

‘Onder begeleiding van het geluid van kermend staal en een finale zucht van uitgeperste stoom kwam de trein tot stilstand’.


Als lezer weet je niet hoe je dit boek moet lezen, enerzijds ben je geprikkeld om te weten wat er verder gebeurt in het verhaal en wil je zo snel mogelijk lezen, anderzijds wil je alle woorden tot je laten komen en ervan genieten, want de auteur toont aan hoe rijk de Nederlandse taal wel niet is. Zelden heb ik een Nederlandstalig boek gelezen die op vlak van taalgebruik dit niveau haalt. Op beeldende en meeslepende manier wordt het verhaal verteld. Op deze manier is het onmogelijk als lezer om het boek opzij te leggen.

De personages Blackwell en Dawkins doen eerst wat denken aan Sherlock en Watson, maar dit is schijn. Beide personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Door de beeldende schrijfwijze van de auteur kan je je als lezer de personages levendig voorstellen, maar je leert hen ook kennen tot hun kleinste karaktertrekje. De auteur weet ook via zijn personages de nieuwsgierigheid van zijn lezers op te wekken. Je wilt echt wel te weten komen als lezer waarom Jericho Blackwell een kluizenaarsbestaan leidde en wat zijn opiumdromen betekenen. Dawkins zie je dan weer groeien. Hij lijkt eerst een bang sullig mannetje, maar als de nood het hoogste lijkt, is hij wel iemand waarop je kan rekenen.

Het verhaal zelf is, hoewel de auteur zijn inspiratie haalde uit heel wat andere verhalen, toch origineel door de vele onverwachte plotwendingen. Zelfs wanneer je als lezer de verhalen kent waarop ‘Blackwell’ geïnspireerd is, blijft het een onvoorspelbaar boek. Het einde had ik niet zien aankomen en is zeker origineel te noemen.

‘Als de horror in iemands leven groter is dan de horror die zijn verbeelding kan creëren, dan wordt de verbeelding zinloos.’

‘Blackwell’ is een Gothic novel, die ook alle elementen van dit genre bevat; mysterie, romantiek en horror worden vermengd. Vooral de horror en mysterie is alom aanwezig. Mocht ‘Blackwell’ ooit verfilmd worden, denk ik niet dat ik er naartoe zou kunnen kijken, teveel gruwelijke taferelen. Maar in een boek is dit anders, af en toe kon ik het even opzij leggen en het wat laten bezinken. Dit boek is zeker niet geschikt voor gevoelige lezers, want de monsters worden op een zeer levendige manier verteld door de auteur.

Het boek bevat verwijzingen naar eerdere Gothic novel auteurs, het is als het ware een soort ode aan de verschillende wereldberoemde Gothic verhalen.
Zo is het dorpje Whitby de plaats waar Bram Stoker ‘Dracula’ bedacht heeft en er wordt ook verwezen naar Mary Shelley, de auteur van ‘Frankenstein’. Maar Kevin Valgaeren gaat nog verder door ook reële historische figuren zoals Jeremy Bentham en echt bestaande historische locaties zoals Whitby en de abdij van Whitby in zijn boek te verwerken. Ik vind het als lezer altijd fantastisch wanneer non-fictie aangevuld wordt met de fantasie van de auteur, hierin is de auteur van ‘Blackwell’ met glans geslaagd. Met veel oog voor detail wordt alles in beeld gebracht en het volledige plaatje klopt door zijn zeer grondige research.

Dit boek is voor mij een topper van Vlaamse bodem. Ik vond het jammer dat ik het boek ‘al’ uit had en kijk reikhalzend uit naar het vervolg. Dikke pluim voor de auteur en een verdiende vijf sterren!