einde wat teleurstellend

Op een koude winterochtend wordt Marissa Lewis vermoord teruggevonden door haar moeder en dit voor de deur van hun huis. Haar lichaam is doordrenkt van het bloed en door het vriesweer is het vastgevroren aan de grond. Erika en haar team zijn nog aan het bekomen van hun vorige zaak, bovendien is het kerst en velen hebben verlof. Het is dus moeilijk om een dienstdoende rechercheur te vinden die de zaak van Marissa op zich kan nemen.

Dit is echter buiten Erika gerekend die op weg is naar een kerstlunch bij haar superieur March. Volledig uitgedost passeert ze de plaats van delict en kan ze het niet laten, ze besluit er een kijkje te gaan nemen waarna de zaak aan haar toegewezen wordt. Na de feestdagen vervoegt ook de rest van het team zich bij haar.

Marissa blijkt een bijzonder leven te hebben geleid: van stripper in verscheidene Londense clubs tot hulp in huis bij een oudere dame. Ze heeft ook niet al te veel vrienden waardoor mogelijke daders met hun motief voor het grijpen liggen, maar wie is de echte dader?
Op hetzelfde ogenblik worden jonge mensen aangevallen in een relatief rustige Londense buitenwijk. Al snel legt Erika verscheidene verbanden tussen de beide zaken. Maar dan moet Erika zich terugtrekken uit de zaak wegens familiale omstandigheden en neemt haar collega Kate Moss de leiding over. Zullen ze de dader tijdig vinden vooraleer er nog meer slachtoffers vallen? Het wordt weerom een spannende strijd tegen de tijd.
Met Doods geheim heeft Robert Bryndza het zesde deel van de serie met rechercheur Erika Foster in de hoofdrol geschreven. Deze thrillers worden steeds populairder en halen wereldwijd de bestsellerlijsten. In dit zesde deel leren we het team van Erika nog beter kennen. Deze keer ligt de focus vooral op Kate Moss en haar familie, maar ook Erika leren we nog beter kennen. Ze is niet meer de stoere harde tante die we kennen uit de eerste boeken. Doods geheim kan je als standalone lezen, maar het is leuker als je ook de voorgaande delen hebt gelezen om de personages verder te kunnen zien groeien en vooral hoe hun onderlinge relaties zich verder ontplooien. De band die Erika opbouwt met Isaac, de relatie tussen Erika, Kate en Peterson, maar ook de connectie tussen Erika en Marsh wordt verder uitgediept waardoor alles nog meer diepgang krijgt.
Het verhaal begint zoals we dat gewoon zijn van Robert: zonder een inleiding zitten we al vanaf pagina één op de eerste rij van een moordscène. Het
slachtoffer, wie en hoe zij zullen we verder leren kennen in het verhaal via haar vrienden en familie. Het lijkt een eenvoudige zaak, maar al snel blijkt het allemaal ingewikkelder te worden. Het is alsof er twee verhaallijnen zijn in Doods geheim, maar al gauw komen deze samen. De auteur maakt opnieuw gebruik van korte, krachtige hoofdstukken zodat het boek snel leest. Hij hanteert eenvoudige, maar toch mooie beeldende taal en je merkt dat hij nog steeds verder blijft groeien als schrijver. Zijn taalgebruik wordt rijker wat het verhaal alleen maar ten goede komt. In de korte hoofdstukken zitten er heel wat plotwendingen in verwerkt zodat het geen ogenblik verveelt. Kortom het boek leest als een hogesnelheidstrein.

In vergelijking tot de voorgaande boeken waren hier toch wel wat meer toevalligheden om het verhaal te laten kloppen, waardoor sommige stukken net op het randje komen te staan van het realistische. Zo is de uiteindelijke plot zeker origineel te noemen, maar ik kan het me nog steeds niet zo goed inbeelden. Om spoilers te voorkomen zal ik er niet verder op ingaan, maar diegene die het boek hebben gelezen zullen wel weten waarna ik hier verwijs. Door dit plot vind ik Doods geheim iets minder dan de voorgaande twee boeken. Mits een ander einde had ik het hoger gewaardeerd.
Intrigerend ook hoe Robert Bryndza steeds op een subtiele manier sociale thema’s in zijn thrillers verwerkt wat zijn boeken naar een hoger level brengt en een menselijke toets geeft. Hierdoor krijgen de boeken van Robert Bryndza nog een grotere aantrekkingskracht op zijn lezers. Het zijn niet zomaar misdaadverhalen, ze bevatten telkens nog een sociale boodschap. Deze keer neemt de auteur ons mee naar onder andere Erika’s schoonvader en het thema van ouderen en vereenzaming. Hij zet je toch even weer aan het nadenken. Door de uiteindelijke plot, die mij toch wat bij de haren gegrepen leek, vond ik Doods geheim uiteindelijk iets minder dan de voorgaande verhalen. Maar het blijft wel een pageturner en een verhaal dat echte thrillerliefhebbers zal kunnen bekoren. Een 3,5 ster voor dit boek vol spanning ***