must-read, top boek

Met dank aan uitgeverij HarperCollins voor dit recensie-exemplaar.

Het lezen van een debuutroman is altijd wel spannend, je weet nooit wat je kan verwachten en zeker bij een boek als dit had ik geen enkel idee. De korte inhoud op de achterflap is bondig en als lezer weet je dat het verhaal uiteindelijk veel meer zal zijn dan hetgeen er maar op de achterflap staat.
De auteur van ‘Ginny Moon heeft gelijk’ is docent en hij heeft samen met zijn vrouw een autistische tiener geadopteerd. Dit boek is grotendeels geïnspireerd op de gesprekken die hij had met andere ouders van deelnemers aan de Special Olympics.

Korte samenvatting

Ginny Moon woont in het ‘blauwe huis’, samen met haar derde pleeggezin. Toen zij negen jaar was, werd ze bij haar biologische moeder Gloria weggehaald wegens ernstige mishandeling. Nu is zij veertien en heeft ze eindelijk een “thuis” gevonden. ‘s Morgens eet zij exact negen druiven, heeft structuur nodig, heeft problemen om haar gevoelens te uiten, kan opvliegend zijn, … kortom Ginny heeft autisme.
Nu ze eindelijk een plek gevonden heeft waar ze zich kan thuis voelen, wil ze nog steeds terug naar Gloria en daar heeft ze zo haar reden voor, namelijk haar babypop halen, want Gloria kan er niet zelf voor zorgen, Ginny moet dit doen. Zal ze erin slagen in contact te komen met Gloria? En zal ze weggaan van het “blauwe huis” hoewel ze het er goed heeft?

Conclusie

Dit was waarschijnlijk een van mijn kortste ‘korte samenvattingen’ die ik geschreven heb, maar ik wil de pret niet bederven voor toekomstige lezers door spoilers te vertellen… er is zoveel aan de hand met Ginny.
Wat ik wel kan meegeven is dat het een fantastisch boek is. De auteur weet heel goed hoe hij met taal kan spelen en zoals op de cover vermeld staat, is zijn schrijfstijl geniaal.

Het volledige verhaal wordt verteld vanuit Ginny’s standpunt. We zien als lezer alles zoals zij het beleeft. Dit wil dan ook zeggen dat het op haar manier verteld wordt, in haar woorden, wat soms simpel kan overkomen.
Maar het is ook geniaal hoe de auteur hier te werk gaat, hij vertelt het verhaal in Ginny’s woorden, door haar aandoening is voor haar niet altijd alles duidelijk, maar door zijn ingenieuze en suggestieve zinsconstructies kunnen wij als lezer ook zien hoe de volwassenen in het verhaal zoals haar ouders, leerkrachten, … alles beleven. Zo kunnen we dus beide kanten van het verhaal volgen.
Knap trouwens hoe de auteur zich volledig kan plaatsen in het hoofd van een veertienjarig autistisch meisje!

Voor mij was dit echter geen pageturner, ik heb het af en toe even opzij moeten leggen, niet omdat het niet goed was, maar omdat ik er toch even van op adem moest komen en alles even moest laten bezinken.
Je merkt hoe de personages groeien, Ginny is een sterke tiener, maar heeft het toch moeilijk. Wegens haar aandoening neemt niet altijd iedereen haar even serieus. De volwassenen denken vaak dat zij dingen verzint en dat zij onbetrouwbaar is. Hier reageert Ginny niet altijd al te best op, maar naar het einde toe kunnen we merken hoe ze ook dit wel kan plaatsen.
Haar adoptiemoeder heeft het moeilijk Ginny te vertrouwen, maar door bepaalde kleine handelingen van Ginny groeien beide toch naar elkaar toe en leert zij Ginny meer en meer te vertrouwen. De boodschap van de auteur is hier duidelijk, we moeten leren luisteren naar de zwaksten, want ook zij hebben een verhaal.

Het is een boek over de sterkte van familiebanden en vervallen in oude gewoontes. Kortom een boek waar je toch af en toe een brok van in de keel krijgt. Zowel de inhoud als de schrijfstijl zijn top. Daarom een dikke 5 sterren. Een must read!

Perfecte Buren recensent.