Claustrofobische barmhartigheid

Reddende engel is de 20ste roman van Renate Dorrestein. Haar eerdere werk is genomineerd voor verschillende prijzen. Voor haar gehele oeuvre mocht zij de Annie Romein prijs ontvangen. Vlak na de verschijning van ‘Reddende engel’ werd bekend dat dit boek misschien haar laatste zal zijn. De auteur is ongeneeslijk ziek. In verschillende interviews geeft ze aan dat ze niet weet of er nog boeken van haar hand zullen verschijnen. Het maakt ‘Reddende engel’ een bijzonder boek.

Al op de eerste bladzijde wordt het donkere, waarnaar op de flap wordt verwezen, voelbaar:

"Pal boven me hing een roofvogel te loeren op een prooi.
Kale bomen, half bezwijkend onder trossen maretak, strekten hun
takken uit naar de vale hemel. Kraaien pikten met felle bewegingen
in een omgeploegd akker."

Veel donkerder wordt het verhaal niet. Wel claustrofobisch. Sabine belandt in een noodweer op het afgelegen Oldenhage, een vervallen hoeve. Thuis voor de familie Gilessen. Ze strandt hier op haar vlucht door Limburg. Vincent, haar man heeft haar nog niet zo lang geleden verlaten. De slachtofferrol die Sabine sinds zijn vertrek als een jas heeft aangetrokken heeft haar eenzaam gemaakt. Haar werk (speuren naar oude gebouwen om deze naar hippe Bed & Breakfasts om te toveren) gebruikt ze als excuus om even afstand te nemen.

Bij aankomst op de donkere hoeve wordt Sabine te woord gestaan door de norse oudste dochter Gilessen, Madeleine. Haar jongere zus Livia verwelkomt haar echter met open armen. Omdat Sabine het gevoel heeft nergens anders heen te kunnen neemt zij het aanbod van Livia aan en overnacht op de hoeve. De beide meisjes maken duidelijk dat ze morgenochtend weer moet vertrekken omdat dan hun vader, Ennis en oma, Maman weer thuis zullen komen. Direct is voelbaar dat hier meer aan de hand is. Helemaal als duidelijk wordt dat Maddie Livia enorm beschermt. Zij wordt buiten de realiteit gehouden.

Sabine strijkt in het dorp neer. Hier hoort ze van onder andere de gastvrouw van haar B & B dat zij de nacht op de hoeve in het bed van een vermoorde vrouw heeft geslapen. In plaats van haar vlucht voor te zetten keert zij terug naar de hoeve met het idee om de familie te helpen. Ze raakt verweven in het Gilessen-mysterie. Wat is er nu precies gebeurd met de vermoorde Alice? En, misschien nog wel belangrijker voor haar, wie heeft haar vermoord?

In haar zoektocht naar zichzelf en de waarheid raakt Sabine steeds meer verstrikt in de sombere, disfunctionele familie. Lukt het haar deze zoektocht tot een succesvol einde te brengen?

Vrouwen spelen in dit boek de belangrijkste rollen, met Sabine en de Gilessen vrouwen in de hoofdrol. De weinig mannen die er in voor komen (Ennis, Vincent en ook een kleine bijrol voor dorpsgenoot Marcel) hebben geen positieve rol toebedeeld gekregen.

Het verhaal speelt zich in 11 dagen af. Van 7 tot en met 17 maart. De dagen vormen de hoofdstukken die in tijdsmomenten zijn weergegeven. Een frisse noot is de wisseling van perspectief aan het eind van elk hoofdstuk.

Het boek mocht ik in leesclubvorm lezen. Een heel interessante leesclub die voor veel nieuwe (soms voor mij (te) diepe) inzichten zorgde. Er valt in ieder geval heel veel uit het verhaal te halen. En wat je er ook uit haalt, het is op zijn minst een spannende roman die moeilijk weg te leggen is.