Een waar meesterwerkje!

Anthony Doerr heeft met ‘Als je het licht niet kunt zien’ een waar meesterstukje neergezet. Een vlot en gemakkelijk te lezen roman met twee verhaallijnen die je van het begin tot het eind blijft boeien.
Het verhaal bevat korte hoofdstukken en er wordt afwisselend verteld over de levens van Marie-Laure LeBlanc, een Frans meisje, en over Werner Pfennig, een Duitse jongen. Het verhaal begint in augustus 1944 en springt steeds heen en weer in de tijd.

Marie-Laure is zes jaar oud als ze blind wordt. Haar vader, Daniel LeBlanc, maakt voor haar een levensechte maquette van Parijs van de omgeving waar ze woont. Aan de hand van deze maquette leert Marie-Laure zich buiten zelfstandig te verplaatsen. Ze gaat altijd met haar vader mee naar zijn werk in het Nationaal Natuurhistorisch museum waar hij hoofd slotenmaker is. Ze kent het museum op haar duimpje en leert veel van de mensen die daar werken.
Als Parijs wordt bezet door de Nazi’s vluchten de 12-jarige Marie-Laure en haar vader naar Bretagne naar Saint-Malo waar haar oudoom Etienne LeBlanc woont. Bij hun vlucht krijgen ze een diamant mee die ‘Zee der Vlammen heet’. Er zijn in het totaal drie replica’s en één originele steen die aan diverse medewerkers meegegeven word.
Ook in Saint-Malo maakt Daniel een maquette voor Marie-Laure zodat ze ook daar de omgeving leert kennen en zelfstandig naar buiten kan gaan.
Als haar vader terug gaat naar Parijs wordt hij opgepakt door de Duitsers en naar een strafgevangenenkamp vervoerd. Marie-Laure blijft bij haar oudoom en madam Manec achter.

Werner Pfennig woont in Zollverein in een weeshuis met zijn zusje Jutta.
Jutta en hij zijn erg geïnteresseerd in techniek. Werner zijn hobby is oude radio’s weer aan de praat te krijgen. Wanneer een korporaal Werners talenten ontdekt hoeft Werner niet te gaan werken in de mijnen maar wordt hij uitgekozen om naar het Nationale Politieke Instituut voor Onderwijs te gaan in Schulpforta.
Werner doorloopt deze school en komt daarna in dienst bij het Duitse leger.
Via Rusland gaat hij naar Frankrijk, en komt ook in Saint-Malo terecht.

Marie-Laure’s en Werner’s verhaal komen hier in Saint-Malo samen.

De hoofdpersonen en nevenpersonen zijn erg mooi en duidelijk uitgewerkt. Ik kon me heel goed inleven in de levens van deze personen. Doordat ikzelf in Saint-Malo ben geweest komt het verhaal extra tot leven en zag ik het zo voor me.
Hoe mooi dat een blind meisje zo kan genieten van het leven en haar boeken en alles zo intens beleeft.
Het is een prachtig boek en het las ongeacht de 544 bladzijden vlot door.
Een waar meesterstukje wat ik ***** geef en dat ik zeker bij mijn vrienden ga aanbevelen.