Hij wil controle. Hij neemt controle. Hij houdt controle.

Een bos, een hut, een vrouw, twee kinderen en een vader.
Lena is al 14 jaar spoorloos verdwenen als Karin en Matthias een telefoontje krijgen dat hun dochter vermoedelijk gevonden is. Maar is het wel Lena? En wat is er in al die jaren gebeurd?

Romy Hausmann (1981) was op 24-jarige leeftijd hoofdredacteur van een televisieproductie in München. Sinds de geboorte van haar zoon werkt ze freelance voor televisie. Vanaf 2016 schrijft ze regelmatig voor de blog www.mymonk.de. Daarin vertelt ze over alle persoonlijke dingen en ervaringen die echt belangrijk voor haar zijn. Romy Hausmann woont met haar familie, in een afgelegen huis in het bos, in de buurt van Stuttgart. ‘Dag en nacht’ is haar thrillerdebuut.

In een afgesloten hut, zonder ramen, en diep in het bos volgen Lena, Hannah en Jonathan een afgezonderd leven. Ze volgen strikte regels op volgens een schema dat door de vader van de kinderen is gemaakt. Alles gaat op tijd, het toiletbezoek, de maaltijden, studietijd. Via een circulatieapparaat krijgen ze zuurstof. De vader verzorgt en beschermt zijn gezin voor de gevaren van buitenaf. Op een dag ontsnappen ze uit de hut, en dan pas begint een ware nachtmerrie.
Met ‘Dag en nacht’, ‘Liebes Kind’ in het Duits, heeft Romy Hausmann haar thrillerdebuut geschreven. Het is een boek dat je laat huiveren en meesleept. De plot is goed gekozen en uitgewerkt, toch blijven we hier en daar nog met een vraag zitten. Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven geschreven die elkaar regelmatig afwisselen. De auteur weet hierbij goed de beklemmende sfeer van het verhaal weer te geven.

‘Zijn hand schoot naar voren, sloot zich om mijn mond en kneep mijn wangen samen. Zijn pupillen glinsterden, zijn kaken maalden – een roofdier, een jager, een monster. Mijn man, van nu af aan. Mijn man, die geen grapje maakte, zoals hij me op dat moment nog eens wilde inpeperen. ‘Weet je eigenlijk wel hoe het klinkt als je iemand de schedel inslaat, Lena? Alsof je een watermeloen op de grond laat vallen. Splatsj!’’

De personages zijn geloofwaardig neergezet. De situatie waarin Lena en de kinderen zitten gruwelijk. Romy Hausmann zet je steeds weer op het verkeerde been en sluit haar boek af met een daverend slot. Knap gedaan!