Lezersrecensie
Het hart weet 't nog wel, dat is niet vergeten van wie het houdt
In kinderen van de rivier gaan we terug in de tijd naar 1939, waarin veel gezinnen in armoede leefden. Tegelijkertijd lezen we in de huidige tijd waarin er veel rijkdom is.
Memphis 1939.
Een gezin wonend op een ark op rivier de Mississippi , bestaande uit 5 kinderen met hun vader en moeder die zwanger blijkt van een tweeling. Ze leven even als zovelen op de rivier in armoede, maar zijn tevreden met wat ze hebben en vormen een hecht gezin. Op een donkere avond echter gaat er iets vreselijk mis en vader verlaat met moeder de ark. Het oudste meisje Rill zal nu voor haar broers en zusjes moeten gaan zorgen tot ze terug komen. Even verderop in de grote stad , woont de strenge Georgia Tann , die een weeshuis runt. Zij geeft regelmatig opdracht om kinderen die in armoede wonen op te sporen en naar het weeshuis te brengen. Ook Rill en haar broer en zusjes overkomt dit, ondanks hevig verzet. Wat moeten Rill en haar broer en zusjes daar? Ze hebben toch nog een vader en moeder, die komen ze zeker toch gewoon weer halen als de baby’s er zijn? Maar niets is echter wat het lijkt in het weeshuis. Er worden leugens verteld, grote leugens.
Rill en haar zusjes blijken in handen gevallen te zijn van Georgia Tann, dochter van een bekende rechter, welke haar helpt een adoptie bureau op te zetten en ze begint daarvoor een weeshuis. De kinderen in het weeshuis zijn echter vaak niet moederloos maar worden verkocht aan de rijken . Rill probeert met alle mogelijke middelen te voorkomen dat zij en haar broertje en zusjes uit elkaar gehaald worden, want ze had immers belooft aan haar vader dat zij ze bijeen zou houden, wat er ook gebeuren zou. De nodige ontberingen volgen, en de tijd verstrijkt. Rill wordt steeds wanhopiger, wat kan ze doen ?
Aiken, South Carolina, heden.
Avery, een jonge vrouw van de zeer gerespecteerde familie Stafford, leidt een bevoorrecht leven. Ze staat haar vader , de senator, vaak bij in zijn activiteiten. In het kader van zijn campagne voeren brengt hij een bezoek aan een verzorgingstehuis waar Avery en hij een verjaardag van een eeuwling bij wonen. Na afloop, vlak voor hun vertrek , klampt een van de oudere dames Avery aan, ze mompelt iets maar Avery weet niet wat het betekend. De volgende dag wordt Avery verzocht door de directrice om terug te komen, want Avery’s armband is bij de oude dame gevonden. De directrice doet het af als een gewoon voorval, maar het laat Avery echter niet los en daags erna besluit ze de oude dame weer te bezoeken. Daarbij stuit ze op een foto op het bijzettafeltje. Een foto waar haar oma Judy ook op staat. Haar oma, die in een geheel andere plaats in een verzorgingstehuis zit. Bij navraag aan de oude dame komt ze niets te weten. Avery besluit in de oude familie geschiedenis te duiken maar moet daarbij wel de nodige regels in acht nemen, een verborgen familie schandaal kunnen ze nu niet gebruiken.
Avery is vastbesloten door te zetten, maar krijgt in het begin niet veel medewerking , eerder tegenwerking. Langzaam maar zeker weet ze meer info uit de oude dame May te krijgen. Aan haar oma die al zeer vergeetachtig is, heeft ze niet veel voor info. Maar toch vind ze enige aanknopingspunten. Het blijkt iets van een ver verleden te zijn, en lijkt alles te maken te hebben met een adoptie vroeger in haar familie. Toen haar oma ook nog klein was. Tijdens haar zoektocht ontmoet ze Trend, die ook al connecties lijkt te hebben op een of andere manier met haar oma , maar wat en hoe dan ?
De twee verhaal lijnen staan loodrecht op elkaar , maar vullen elkaar uiteindelijk aan. Er is een innige familieband er is liefde , verdriet maar ook vertrouwen in beide verhalen en leest min of meer als een roman ondanks het trieste verhaal. Het waargebeurde verhaal is aangevuld met fictie , iets wat zeer goed samen gaat in dit geval. Ook is er duidelijk verschil in stand. De kinderen van de rivier praten in hun eigen platte taal, zo is het ook neergezet in dit boek. Het leest wel even wat lastiger ,omdat je automatisch registreert voor je zelf dat het fout gespeld is , dat vertraagd wel wat met lezen, maar het is tegelijkertijd een goede aanvulling, passend bij dit verhaal. Het verhaal wordt erg beeldend verteld door de auteur en ook voel je de onmacht van de kinderen tijdens het lezen. Ik had meer moeite met het de verhaallijn van Avery. Hoewel een mooi verhaal vol liefde en toewijding , vond ik hier en daar wat langdradige stukken met kleine verwijzingen naar zijlijnen die er niet echt toe deden. Bij ieder hoofdstuk staat over wie het gaat ,dat maakt het makkelijk te volgen als de tijd verspringt. De verhaallijn van Rill sprak me het meest aan. Zij groeit gedurende het verhaal het meest, ondanks haar leeftijd van slechts 12 jaar leert ze denken als een volwassene, schakelt heel snel, vecht als een leeuw en geeft niet op.
Kinderen van de rivier verteld het waargebeurde verhaal van Georgia Tann , die voor de staat een weeshuis beheerde. Dat weeshuis werd haar dekmantel voor een illegaal adoptie bureau waarvoor tussen 1924 en 1950 duizenden kinderen onder valse voorwendselen bij hun ouders werden weggehaald en doorverkocht aan rijke kinderloze echtparen. De zwakkere kinderen werden om het leven gebracht. De adoptie ouders werd nimmer verteld waar de kinderen echt vandaan kwamen. Navraag door de achtergebleven ouders bij het weeshuis leverden niets op ,want bij binnenkomst in het weeshuis kreeg ieder kind een andere naam toegewezen. En Georgia Tann wilde niemand te woord staan of zei dat de kinderen waren overleden. Op die manier was het haast onmogelijk om, ook lang nadat het schandaal al bekend was van de omvangrijke ontvoeringszaak, gegevens te achterhalen. Velen kinderen werden nooit meer terug gevonden. Pas in 1995 kwamen er dossiers vrij en konden er door uitgebreid speurwerk nog enkele ouders met hun kinderen herenigd worden. Georgia Tann stierf vlak voor haar berechting in 1950.
Lisa Wingate is in het dagelijks leven journalist en besteller auteur van meer dan 30 boeken, welke in 25 talen vertaald zijn. Ze won vele awards voor haar indrukwekkende boeken. Tending Roses in 2001 was haar eerste boek, waarna er nog velen zouden volgen.
Verwante artikelen :
Wie was Georgia Tann ?
https://nypost.com/2017/06/17/this-woman-stole-children-from-the-poor-to-give-to-the-rich/
Moeder vind haar doodgewaande dochter na 44 jaar terug.
http://articles.latimes.com/1990-08-20/news/vw-882_1_unsolved-mysteries
Memphis 1939.
Een gezin wonend op een ark op rivier de Mississippi , bestaande uit 5 kinderen met hun vader en moeder die zwanger blijkt van een tweeling. Ze leven even als zovelen op de rivier in armoede, maar zijn tevreden met wat ze hebben en vormen een hecht gezin. Op een donkere avond echter gaat er iets vreselijk mis en vader verlaat met moeder de ark. Het oudste meisje Rill zal nu voor haar broers en zusjes moeten gaan zorgen tot ze terug komen. Even verderop in de grote stad , woont de strenge Georgia Tann , die een weeshuis runt. Zij geeft regelmatig opdracht om kinderen die in armoede wonen op te sporen en naar het weeshuis te brengen. Ook Rill en haar broer en zusjes overkomt dit, ondanks hevig verzet. Wat moeten Rill en haar broer en zusjes daar? Ze hebben toch nog een vader en moeder, die komen ze zeker toch gewoon weer halen als de baby’s er zijn? Maar niets is echter wat het lijkt in het weeshuis. Er worden leugens verteld, grote leugens.
Rill en haar zusjes blijken in handen gevallen te zijn van Georgia Tann, dochter van een bekende rechter, welke haar helpt een adoptie bureau op te zetten en ze begint daarvoor een weeshuis. De kinderen in het weeshuis zijn echter vaak niet moederloos maar worden verkocht aan de rijken . Rill probeert met alle mogelijke middelen te voorkomen dat zij en haar broertje en zusjes uit elkaar gehaald worden, want ze had immers belooft aan haar vader dat zij ze bijeen zou houden, wat er ook gebeuren zou. De nodige ontberingen volgen, en de tijd verstrijkt. Rill wordt steeds wanhopiger, wat kan ze doen ?
Aiken, South Carolina, heden.
Avery, een jonge vrouw van de zeer gerespecteerde familie Stafford, leidt een bevoorrecht leven. Ze staat haar vader , de senator, vaak bij in zijn activiteiten. In het kader van zijn campagne voeren brengt hij een bezoek aan een verzorgingstehuis waar Avery en hij een verjaardag van een eeuwling bij wonen. Na afloop, vlak voor hun vertrek , klampt een van de oudere dames Avery aan, ze mompelt iets maar Avery weet niet wat het betekend. De volgende dag wordt Avery verzocht door de directrice om terug te komen, want Avery’s armband is bij de oude dame gevonden. De directrice doet het af als een gewoon voorval, maar het laat Avery echter niet los en daags erna besluit ze de oude dame weer te bezoeken. Daarbij stuit ze op een foto op het bijzettafeltje. Een foto waar haar oma Judy ook op staat. Haar oma, die in een geheel andere plaats in een verzorgingstehuis zit. Bij navraag aan de oude dame komt ze niets te weten. Avery besluit in de oude familie geschiedenis te duiken maar moet daarbij wel de nodige regels in acht nemen, een verborgen familie schandaal kunnen ze nu niet gebruiken.
Avery is vastbesloten door te zetten, maar krijgt in het begin niet veel medewerking , eerder tegenwerking. Langzaam maar zeker weet ze meer info uit de oude dame May te krijgen. Aan haar oma die al zeer vergeetachtig is, heeft ze niet veel voor info. Maar toch vind ze enige aanknopingspunten. Het blijkt iets van een ver verleden te zijn, en lijkt alles te maken te hebben met een adoptie vroeger in haar familie. Toen haar oma ook nog klein was. Tijdens haar zoektocht ontmoet ze Trend, die ook al connecties lijkt te hebben op een of andere manier met haar oma , maar wat en hoe dan ?
De twee verhaal lijnen staan loodrecht op elkaar , maar vullen elkaar uiteindelijk aan. Er is een innige familieband er is liefde , verdriet maar ook vertrouwen in beide verhalen en leest min of meer als een roman ondanks het trieste verhaal. Het waargebeurde verhaal is aangevuld met fictie , iets wat zeer goed samen gaat in dit geval. Ook is er duidelijk verschil in stand. De kinderen van de rivier praten in hun eigen platte taal, zo is het ook neergezet in dit boek. Het leest wel even wat lastiger ,omdat je automatisch registreert voor je zelf dat het fout gespeld is , dat vertraagd wel wat met lezen, maar het is tegelijkertijd een goede aanvulling, passend bij dit verhaal. Het verhaal wordt erg beeldend verteld door de auteur en ook voel je de onmacht van de kinderen tijdens het lezen. Ik had meer moeite met het de verhaallijn van Avery. Hoewel een mooi verhaal vol liefde en toewijding , vond ik hier en daar wat langdradige stukken met kleine verwijzingen naar zijlijnen die er niet echt toe deden. Bij ieder hoofdstuk staat over wie het gaat ,dat maakt het makkelijk te volgen als de tijd verspringt. De verhaallijn van Rill sprak me het meest aan. Zij groeit gedurende het verhaal het meest, ondanks haar leeftijd van slechts 12 jaar leert ze denken als een volwassene, schakelt heel snel, vecht als een leeuw en geeft niet op.
Kinderen van de rivier verteld het waargebeurde verhaal van Georgia Tann , die voor de staat een weeshuis beheerde. Dat weeshuis werd haar dekmantel voor een illegaal adoptie bureau waarvoor tussen 1924 en 1950 duizenden kinderen onder valse voorwendselen bij hun ouders werden weggehaald en doorverkocht aan rijke kinderloze echtparen. De zwakkere kinderen werden om het leven gebracht. De adoptie ouders werd nimmer verteld waar de kinderen echt vandaan kwamen. Navraag door de achtergebleven ouders bij het weeshuis leverden niets op ,want bij binnenkomst in het weeshuis kreeg ieder kind een andere naam toegewezen. En Georgia Tann wilde niemand te woord staan of zei dat de kinderen waren overleden. Op die manier was het haast onmogelijk om, ook lang nadat het schandaal al bekend was van de omvangrijke ontvoeringszaak, gegevens te achterhalen. Velen kinderen werden nooit meer terug gevonden. Pas in 1995 kwamen er dossiers vrij en konden er door uitgebreid speurwerk nog enkele ouders met hun kinderen herenigd worden. Georgia Tann stierf vlak voor haar berechting in 1950.
Lisa Wingate is in het dagelijks leven journalist en besteller auteur van meer dan 30 boeken, welke in 25 talen vertaald zijn. Ze won vele awards voor haar indrukwekkende boeken. Tending Roses in 2001 was haar eerste boek, waarna er nog velen zouden volgen.
Verwante artikelen :
Wie was Georgia Tann ?
https://nypost.com/2017/06/17/this-woman-stole-children-from-the-poor-to-give-to-the-rich/
Moeder vind haar doodgewaande dochter na 44 jaar terug.
http://articles.latimes.com/1990-08-20/news/vw-882_1_unsolved-mysteries
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van shirley pellikaan
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
