Recensie Een keukenmeidenroman

De flaptekst geeft de inhoud van dit indrukwekkende boek
goed weer. Als lezer ga ik steeds meer houden van Aibileen, Minny
en Skeeter. Ik voel hun onderhuidse spanning goed aan en ben steeds
bang dat ze betrapt worden bij het schrijven van het boek. Nog angstiger
maakt het me als ik besef wat de gevolgen voor hun allen kunnen zijn want
als je leest hoe de meeste "witte" mensen in 1962 te Jackson Mississippi
denken over "zwarte" mensen is dat te triest voor woorden.
Ik ben dan ook blij dat het nu 2010 is met Obama als president iets waar men in 1962 niet eens van durfde te dromen.
Hele mooie stukjes vind ik de verhaaltjes die Aibileen vertelt aan Mae Mobley het dochtertje van het gezin waar ze werkt en de warme band die hun samen hebben.
Ook de humor ontbreekt in dit boek niet. Er zijn minimaal 2 verhalen die ronduit hilarisch zijn.
In Amerika verdreef dit boek Dan Brown van zijn nummer 1 positie in de lijst van de best verkochte boeken. Het duurt niet lang voordat dit boek in Nederland op nummer 1 staat daar durf ik zelfs een stuk van Minny's chocoladetaart op te zetten.