Lang geleden geschreven, nog steeds actueel.

Nu het boek zelf. Het is een verzameling van diverse verhalen. De gemeenschappelijke deeler in alle verhalen is de robotpsychologe Susan Calvin. Andere personen komen in diverse verhalen voor, maar zij komt in elk verhaal voor. Dokter Susan Calvin wordt geinterviewd en blikt door dit interview op verschillende verhalen en voorvallen terug die ze heeft meegemaakt tijdens haar werkzaamheden bij

Wat ik bijzonder sterk aan dit boek vind, is dat het al tientallen jaren geleden geschreven is. Maar het had zo maar in 2017 geschreven kunnen zijn. Afgezien van een paar kleinigheden.

Een van de grappige kleinigheden vind ik dat in het boek diverse keren nog op kantoor gerookt wordt. Daar had Isaak Asimov even geen rekening mee gehouden.

Een tweede kleinigheidje is dat in 1 van de verhalen een stel robots gefilmd moesten worden. Niemand mocht wat tegen de robots zeggen (en de robots niet met elkaar communiceren), voordat de film ontwikkeld was. In de huidige tijd kun je filmopnames immers direct terugkijken. Het is zelfs mogelijk om dingen die gefilmd worden live te streamen op internet.

Evengoed vind ik een bijzonder grappig verhaal, zeker nu robots steeds meer plaats gaan innemen op onze aardkloof, die niet persé 40 jaar geleden geschreven is, maar die ook kortgeleden geschreven had kunnen zijn. Een grote kunst van Asimov om met je verhalen na zoveel jaren een nog zo actueel onderwerp te hebben.

Dit boek krijgt van mij 4 sterren!