Teveel onwaarschijnlijkheden

Kunt u dit nader toelichten? Ik ben benieuwd.

Oeps, daar heb ik de auteur zelf aan mijn wiel hangen. Dat stomme Twitter ook ... 😉 Ik heb een reactie geschreven, die volgt hier: Volgens mij dient elke auteur als uitgangspunt te hebben dat hij de lezer zo min mogelijk in verwarring moet brengen (tenzij het expliciet de bedoeling is verwarring te zaaien, wat in uitzonderlijke gevallen natuurlijk kan). Dat houdt allereerst in dat de schrijfstijl goed moet zijn. Het verhaal moet bestaan uit soepele zinnen die de lezer zonder te blijven haken in een keer tot zich kan nemen. Hetzelfde geldt voor de gedachtengang: de opeenvolgende gebeurtenissen moeten aan een zekere logica voldoen die maakt dat de lezer als vanzelf begrijpt wat er voorvalt (tenzij expliciet ...). Vooral wat dit laatste punt betreft, gaat het naar mijn mening vaak mis in dit boek. Hier geef ik een aantal voorbeelden. Op de eerste pagina staat dat er niet veel veranderd is in het dorp maar een paar zinnen verder blijkt er een heel Plein van het Volk aangelegd te zijn? En op dezelfde pagina is er meteen een stilistische kwestie: een zin van een 65-tal woorden! Niet echt prettig leesbaar, lijkt me. Iets verderop volgt een zin over Andrej die in het voetbalelftal gespeeld heeft. Een zin die niets met de voorgaande en erna volgende alinea te maken heeft. Een losse flodder. Waarom staat die zin daar? De beschrijving van de kabelbaan heeft me lang beziggehouden en leidde mij ook erg af van het verhaal. Het begon met de zin waarin staat dat Josip voor de lunch met zijn lunchpakket met de kabelbaan naar boven gaat. Wat idioot, dacht ik meteen. Om dit te kunnen doen, is hij eerst naar boven gelopen om de wagen van ballast te voorzien en is hij daarna weer naar beneden gegaan om in de wagen te gaan zitten en zich naar boven te laten brengen. Hij had toch gewoon boven kunnen blijven als hij ging lunchen? In eerste instantie dacht ik dat dit een uitglijder van de auteur was maar na veel nadenken is het te snappen. Kennelijk moet de conducteur altijd beneden op klanten wachten (die er eigenlijk nooit zijn) en ze mogen niet zelfstandig beneden instappen als de chauffeur boven is. Krankjorem systeem, Waarom de ballast van de wagen die boven is niet van beneden geregeld kan worden, blijft onduidelijk. De conducteur kan de baan wel vanaf beneden in beweging zetten als de ballast aanwezig is. Bestaat dit onhandige kabelbaansysteem echt? Ik kan me voorstellen dat het expres door de auteur geïntroduceerd is om het later in het verhaal een belangrijke rol te laten spelen. Als dat niet zo is, is het een gemiste kans. Blijft overeind dat er bij de eerste beschrijving van de kabelbaan meer informatie gegeven had kunnen worden om verwarring te voorkomen. Andrej heeft vijf uur nodig om de post te sorteren en rond te brengen, hoewel er niet veel postverkeer was en zijn tassen bijna leeg waren? De vrouw op het strand ligt er heel merkwaardig bij: een been opgetrokken en de benen wijd uit elkaar. Nog nooit zoiets gezien. De hele scene is behoorlijk absurd en vormt een stijlbreuk met de rest van het verhaal tot dan toe. „Hij wist nog niet of ze mooi was, en of ze samen een toekomst zouden hebben, maar het was een poging waard.” Wat was een poging waard? Kromme zin. Dan begint het verhaal over de foto die Andrej maakt van de brief van Josip aan de vrouw uit Zagreb. Het is logisch dat Andrej brieven in handen krijgt die hij moet bezorgen, maar ook de brieven die verstuurd moeten worden? Gaan die niet rechtstreeks naar de posterijen? Nergens is gezegd dat hij ook de brievenbussen afgaat om die te legen. Hoe dan ook, de foto van de brief wil hij gebruiken om Josip af te persen maar uiteindelijk doet hij dat niet. Gelukkig maar, want anders was meteen duidelijk geweest dat hij, de postbode, het hoogstwaarschijnlijk gedaan had! Wie heeft er anders, behalve eventueel een postbode in Zagreb, of de vrouw zelf de beschikking over de brief? Dit plan is vanaf het begin al onzinnig, dus waarom dit geïntroduceerd? Dan begint Andrej een hele toer om de foto’s afgedrukt te krijgen bij een fotograaf in Rijeka. Mee met de voetbalbus, overnachten om op de fotos te wachten. Ook de foto’s die hij later maakt, laat hij in Rijeka afdrukken, maar dan is de reis ernaartoe en het wachten op de afdrukjes kennelijk geen probleem meer want er wordt geen woord aan vuilgemaakt. Idem wanneer hij in Rijeka naar het casino gaat. Waarom de eerste keer dan zo’n heel verhaal? Hoe gaat hij ernaar toe, met de bus? Valt het niet op dat hij steeds naar Rijeka gaat? En wat zou de fotohandelaar denken die eerst afdrukjes van brieven ziet en later van geheime foto’s van een verliefd stel? Voor de adressering van zijn brief knipt Andrej letters uit de tijdschriften die hij (als enige!), uitgerekend bij Josip koopt. En die letters herkent Josip ook meteen als komende uit dezelfde tijdschriften die hij ook verkoopt. Dus: iemand (uit het dorp, zo concludeert hij zelf) heeft weet van zijn affaire en heeft dezelfde tijdschriften gekocht als die de postbode altijd koopt. De postbode die al zijn correspondentie door zijn handen ziet gaan. 1 + 1 is ... geen 2 kennelijk, want Josip laat allerlei verdachten zijn geestesoog passeren maar niet Andrej. Lijkt me erg onwaarschijnlijk. Dan ziet Andrej Josip bij de bushalte, met een bosje bloemen, kennelijk wachtend op de vrouw uit Zagreb. Hoewel? Waarom neemt hij niet aan dat Josip naar Zagreb gaat in plaats van dat de vrouw naar hem. In ieder geval wil Andrej iemand afpersen met diens ’geheime’ affaire, terwijl die persoon zelf open en bloot voor iedereen zichtbaar met een vreemde vrouw die hij met een bos bloemen verwelkomd heeft, over straat gaat. Om haar vervolgens met de kabelbaan mee naar boven te nemen ... Erg geheim is het allemaal niet, eerder opzichtig. En zo gaan de onwaarschijnlijkheden alsmaar door.

Dag. Ik sta mijn lezers, ook en vooral de heel kritische, graag te woord en heb een uitvoerig antwoord geformuleerd, maar de Hebban-redactie informeert me dat het scherm waarschijnlijk te lang open stond, weshalve mijn repliek verloren is gegaan. Ik kan er niet nog een keer anderhalf uur aan besteden. Tough shit. Beter bij het volgende boek. Martin Michael Driessen.

Jammer. De opmerkingen van Stef zijn de moeite waard om een reactie van jou te verkrijgen. Ook ik als lezer ben toch wel benieuwd naar jouw verweer.

Gruwelijk, overkomt mij ook wel eens, die websites die je zonder te waarschuwen automatisch uitloggen en jouw tekst gewoon weggooien. Schande, Hebban! En heel jammer inderdaad.

Jammer want ik had ook graag de verklaring van de brieven gelezen, ik ben daar ook over gevallen. Dat je brieven die je moet bezorgen kan openen, ja, maar de brieven die verstuurd moeten worden, dat ging er bij mij ook niet in. Voor de rest vond ik het wel een goed boek.