Filosofisch

Om het op zijn Nootebooms te zeggen: ik heb het gevoel dat je dit boek in een zin zou kunnen samenvatten, maar ik weet niet welke die zin zou moeten zijn. Een puur filosofische 'roman' waarin de personages alleen maar dienstdoen als vehikels van het denkwerk van de auteur. De stijl is geweldig, met goedlopende volzinnen en een boosaardige humor. Maar is het onderwerp uiteindelijk interessant genoeg? Ik vind van niet, daar zou een echt verhaal met levende personages voor nodig zijn. Geef mij die ene zin maar.