Koelbloedige thriller

Esther Verhoef schrijft ijzersterke thrillers met karakters die bijna uit het papier springen. Ze is één van de beste Nederlandstalige thrillerschrijfsters en met de meer dan 2 miljoen verkochte exemplaren behoort ze zeker tot de elite van Nederland. ‘De kraamhulp’ is niet haar enige psychologische thriller; ook ‘Rendez-vous’, ‘Close-up’ en haar nieuwste ‘Lieve mama’, zijn stuk voor stuk pageturners en vertaald in meerdere landen. Met ‘De kraamhulp’ won Verhoef de Hebban|Crimezone Award, maar ook de Diamanten Kogel, de NS Publieksprijs en tweemaal de Zilveren Vingerafdruk wist deze uitmuntende schrijfster te bemachtigen met andere topstukken uit haar collectie. Verhoef is een veelzijdig auteur die verschillende genres aankan, doch het zijn de psychologische thrillers die het makkelijkst uit haar pen vloeien.

Het boek vertelt het verhaal van drie vrouwen die elk hun aparte leven lijden. Zonder het te beseffen zijn de vrouwen toch met elkaar verbonden door één van de vrouwelijke hoofdpersonages: Hennequin Smith. De levens van de andere twee vrouwen veranderen drastisch door de komst van Hennequin. Didi is een kersverse mama en herstelt moeilijk van de bevalling, ze is dan ook aangewezen op de hulp van een kraamverzorgster. Een charmante, aantrekkelijke en stijlvolle dame biedt zich maar al te graag aan bij de familie: Hennequin Smith. Miriam is hulpofficier van justitie bij de politie van Rotterdam. Haar leven werd plotseling omgegooid door de dood van haar broer. Ze is dan ook gebrand om de waarheid over zijn dood te vinden want ze wantrouwt het verhaal van zijn weduwe. Deze was nog geen halfjaar in zijn leven toen er al een einde aan kwam. Haar naam is Hennequin Smith.
Verhoef schrijft in de personele verteller en focust op drie personages: Miriam, Didi en Hennequin. Het vertelstandpunt zorgt ervoor dat de lezer zich makkelijk kan inleven in de handelingen van de hoofdpersonages. Met de personele verteller beschrijft ze tot in de kleinste details wat de personages uitvoeren en met welk soort gevoel ze dit doen. Verhoef is ijzersterk in het beschrijven van gedachten en heeft een zeer verfijnde woordkeuze om de standpunten van de figuren duidelijk te maken. Tijdens dialogen tussen Didi en Hennequin is het verschil in karakter onmiddellijk duidelijk. De onderdrukte haat van Hennequin voor Didi is vanaf het begin een raadsel en blijft mysterieus tot het einde van het boek. Verhoef geeft in de loop van het boek suggesties wat de diepliggende oorzaak is van deze haat en wat haar verdere plan is in het jonge gezin. Het boek is zeer gestructureerd opgebouwd en vertelt over tien dagen uit het leven van de vrouwen. Elke dag is onderverdeeld in verschillend paragrafen waarin ze telkens vanuit het standpunt van een andere vrouw vertrekt. Ze gebruikt korte zinnen en hoofdstukken, deze worden afgewisseld met scènes waardoor je door de ogen kijkt van alle hoofdpersonages. De gestructureerde opbouw verwijst voornamelijk naar het leven van het centrale personage. Zij heeft een strikt plan uitgedokterd en is ervan overtuigd dit ten harte te volgen, wat er ook gebeurt.
Verhoef schrijft zeer gedetailleerd en vol passie. Haar stijl is eerder nonchalant en losjes wat het voor mij eens zo echt maakt en dubbel zo interessant. In de dialogen wekt ze de personages bijna tot leven, haar stijl is beeldend en laat je zien wat er omgaat in het hoofd van de karakters. Haar beschrijvingen laten weinig aan de fantasie over. In het boek wordt de psychologische spanning opgebouwd. Verhoef doet dit door de personages en dus ook de lezers in het begin vrijwel onwetend te houden. Ze houdt alles heel mysterieus en zorgt dat er naar het einde toe een overweldiging aan informatie komt en de lezer dit zorgvuldig moet ordenen om verder te kunnen naar de absolute plot. Deze plot is dan ook heel verrassend en is één van Verhoefs specialiteiten. Haar schrijfstijl is vrijwel toegankelijk voor iedereen en daarbij ook een echte aanrader.

‘De kraamhulp’ was en uitermate spannend boek dat ik moeilijk kon wegleggen. Naar het einde toe wou ik weten hoe het zat en dwong Verhoef me ertoe om verder te lezen en zo de diepste geheimen van Didi en Hennequin te achterhalen. Het boek staat zeker in mijn persoonlijke top tien van boeken die ik goed vond. Voor mensen die graag eens een boek verslinden in hun vrije tijd en graag thrillers lezen is dit boek een echte aanrader. Het boek heeft niet de doorsnee voorspelbare personages zoals andere thrillers, maar Verhoef gaat hier een stapje verder en creëert boeiende en complexe karakters die de moeite waard zijn om over na te denken. Na het boek kwamen er veel vragen over de plotse afloop, die absoluut onverwacht kwam, in mij op. Dat vond ik nu ook zo speciaal aan het boek; het anders eindigen dan de anderen. Het feit dat ik nog kan nadenken over de personages en het verhaal vind ik altijd fijn. Tijdens het boek laat Verhoef niet veel aan de verbeelding over, maar bij het einde blijven er nog enkele vragen onbeantwoord. De mogelijkheden om deze in te vullen zijn dan ook weer beperkt. Het boek is dus gewoonweg een pareltje, een boek om van te genieten.