Lezersrecensie
In een ruk uitgelezen, maar toen las ik in de krant dat Mankell van plagiaat werd beschuldigd. En vervolgens het verweer van uitgever Spek in de Volkskrant:
Het is bijna een essay geworden. In een verweerschrift van vier kantjes maakt Fred Spek gehakt van de beschuldiging dat 'zijn' auteur andermans roman heeft overgeschreven. Die auteur is Henning Mankell, het 'verdachte' boek Het graf en het 'slachtoffer' de IJslandse schrijver Arnaldur Indridason.
Spek, redacteur bij Mankells Nederlandse uitgever De Geus, vindt het een schande dat het blazoen van de Zweedse thrillerschrijver wordt bezoedeld - of dat zelfs maar de suggestie wordt gewekt dat Mankell heeft gespeeld.
Die suggestie werd drie weken geleden gewekt door uitgever Signature in Utrecht. Die nam het woord 'plagiaat' niet in de mond, maar verspreidde wel een persbericht met de overeenkomsten tussen Moordkuil van Indridason en Mankells Het graf - het gratis geschenk voor de maand van het spannende boek.
In beide thrillers stuit een oudere politieinspecteur in de tuin van een verlaten huis op een half vergane mensenhand. Die heeft toebehoord aan een man die, zo blijkt later, door zijn zoon om het leven is gebracht. Motief en plot van beide thrillers schurken ongemakkelijk dicht tegen elkaar aan, versterkt door verschillende details, zoals aalbessenstruiken op de plek van de misdaad en aantekenboeken met aanwijzingen.
Spek probeert de verschillen te benadrukken - ook op de punten waar de verhalen lijken overeen te komen. Belangrijk is zijn constatering dat Indridasons boek pas in mei 2004 in een Zweedse vertaling is verschenen (het IJslandse origineel dateert van 2001). Tenzij Mankell het IJslands machtig is, kan hij het boek niet hebben gelezen.
Het is bijna een essay geworden. In een verweerschrift van vier kantjes maakt Fred Spek gehakt van de beschuldiging dat 'zijn' auteur andermans roman heeft overgeschreven. Die auteur is Henning Mankell, het 'verdachte' boek Het graf en het 'slachtoffer' de IJslandse schrijver Arnaldur Indridason.
Spek, redacteur bij Mankells Nederlandse uitgever De Geus, vindt het een schande dat het blazoen van de Zweedse thrillerschrijver wordt bezoedeld - of dat zelfs maar de suggestie wordt gewekt dat Mankell heeft gespeeld.
Die suggestie werd drie weken geleden gewekt door uitgever Signature in Utrecht. Die nam het woord 'plagiaat' niet in de mond, maar verspreidde wel een persbericht met de overeenkomsten tussen Moordkuil van Indridason en Mankells Het graf - het gratis geschenk voor de maand van het spannende boek.
In beide thrillers stuit een oudere politieinspecteur in de tuin van een verlaten huis op een half vergane mensenhand. Die heeft toebehoord aan een man die, zo blijkt later, door zijn zoon om het leven is gebracht. Motief en plot van beide thrillers schurken ongemakkelijk dicht tegen elkaar aan, versterkt door verschillende details, zoals aalbessenstruiken op de plek van de misdaad en aantekenboeken met aanwijzingen.
Spek probeert de verschillen te benadrukken - ook op de punten waar de verhalen lijken overeen te komen. Belangrijk is zijn constatering dat Indridasons boek pas in mei 2004 in een Zweedse vertaling is verschenen (het IJslandse origineel dateert van 2001). Tenzij Mankell het IJslands machtig is, kan hij het boek niet hebben gelezen.
1
Reageer op deze recensie