Ik ben een monster

Juliette zit precies 264 dagen vast in het gesticht, zoals het zelf ziet. Juliette is verstoten door haar familie en de kinderen in haar omgeving vinden haar maar raar. Juliette weet helaas maar al te goed waardoor dit komt, haar aanraking is dodelijk.

Nu de wereld langzaam slechter en slechter dreigt te worden heeft het Herstel grootse plannen met Juliette. Het herstel wil de wereld verbeteren door alles te vernietigen en ieder verzet uit de weg te ruimen. Om deze strijd te winnen tegen het verzet kan Juliette goed helpen met haar bijzondere gave.
Juliette is niet van plan ook maar één vinger mee te geven aan het Herstel. Na haar lange opsluiting heeft ze heel wat leed verdragen en is ze niet van plan iemand ander zo’n zelfde leed aan te doen. Juliette ziet zichzelf niet als iemand met een gave, maar als monster.

Dit boek heeft mij in één klap razend enthousiast gemaakt. Ik lees normaal gesproken niet graag boeken die richting fantasy of sience-fiction gaan, maar dit boek wilde ik een kans geven, omdat het zoveel goede recensies had.

Ik vond dit boek echt ver boven mijn verwachtingen. Het bevat simpelweg alles wat je in zo’n soort boek wil lezen, een vijand, een slachtoffer, iemand die de vrede wil bewaren, maar vooral ook liefde en haat die zo dicht bij elkaar komen.
De hoofdpersonen zijn duidelijk beschreven en op een manier dat je je enorm goed voor kan stellen hoe het eruit zal zien.

Als laatste wil ik ook de bijzondere, maar mooie schrijfstijl van Tahereh Mafi benoemen. Sommige gedachtes van Juliette worden doorgestreept, vaak zijn dit negatieve gedachtes die ze niet hardop wil uitspreken, maar wel constant mee in haar hoofd zit. Ook vond ik dat je door haar schrijfstijl je constant door wilde lezen. Ze bouwt het verhaal zo op dat je niet meer wilt stoppen en ook met een spanning achterlaat.