Rauw en grof is de enige manier om dit verhaal te vertellen

“Het waanzinnige van sneeuw” van Alex Boogers grijpt je onmiddellijk net zo heftig naar de keel als zijn voorgaande boek “Het boek van Estee”, dat eindigde met de zelfmoord van Estee, de oudere zus van Remy. Vanaf de eerste regel wordt je aan je haren meegetrokken in het leven van Remy, die moet zien te overleven met zijn verdriet om de dood van zijn zus. Het overleven van Remy bestaat uit schreeuwen, schelden en uiteindelijk, op advies van zijn psychiater, uit vechten. Eerst taekwondo en later thaiboxen.
Hoewel Alex Boogers een duidelijk beeld schetst uit die voor mij onbekende wereld, vind ik hem het sterkst in de beschrijving van Remy. Zelden heb ik een karakter zo duidelijk voor me gezien en heb ik zo diep met dat karakter meegevoeld. Je kunt als lezer geen afstand bewaren bij Remy, het liefst zou je hem willen helpen, hoewel Remy zelf daar helemaal niet op lijkt te wachten. En ja, ook dit verhaal is ruw, rauw en grof, maar dat is de enige manier om dit verhaal te vertellen, keurig nette hockey-taal zou volkomen misplaatst zijn, ongeloofwaardig.

Ik ben mijn facebook vriendin Sonja er nog altijd dankbaar voor dat zij mij heeft laten kennis maken met “Alle dingen zijn schitterend” het een na laatste boek van Alex Boogers. Nadat ik dat gelezen had wilde ik alles van hem lezen want Alex Boogers is een bijzondere schrijver. Zo eentje die je niet vergeet.