Bizar vervolg op Fourth Wing

Ik heb zelden zo’n dik boek als dit gelezen en ik heb er echt van genoten. Bijna net zo als Fourth Wing, maar dit is nog veel heftiger. Ik heb richting het einde toe het gevoel dat sommige dingen gehaast worden verteld en daardoor raak ik het grote plaatje kwijt. Daarnaast: als het nu al zo de spuigaten uitloopt, wat betekent dat dan voor Onyx Storm en de andere twee delen?!
Ik hou echt van de personages, vooral die al in boek 1 zaten en nu de kans kregen om meer van zich te laten zien. Het voelt wel alsof Xaden het te veel van Violet laat afhangen, terwijl hij zelf ook normen en waarden heeft. Vond ik heel gek.
Het einde van dit boek is zo bizar dat je meteen aan Onyx Storm wilt beginnen.