Op de dansvloer

1943 – Rose loopt weg van huis, weg van haar familie, weg van het dorp Durham om naar Londen te gaan. Daar wil ze naar de Rainbow Corner, een dansgelegenheid wat wordt geleid door het Amerikaanse Rode Kruis. Daar gaat ze aan de slag als vrijwilligster en danst met soldaten en zorgt zo voor wat vermaak.
Ook ontmoet ze daar haar drie beste vriendinnen met wie ze in één huis gaat wonen, totdat er iets tragisch gebeurd…

“Maar elke avond, drie uur lang, op de dansvloer in Rainbow Corner, vond ze het onnozele, onbezorgde meisje dat ze ooit was geweest bijna weer terug.” (blz. 351)

2003 – Jane loopt een bar in Las Vegas binnen in een trouwjurk. Maar ze is niet getrouwd en wil dat wel graag. Ze ontmoet Leo en het wordt al gauw duidelijk dat ze allebei hun problemen hebben. Maar toch hebben ze een klik en trouwen ze dezelfde dag nog met elkaar.

“Hij had onder haar zorgvuldig geconstrueerde buitenkant gekeken en gezien wat eronder schuilging…” (blz. 197)

Wanneer Leo te horen krijgt dat zijn oudtante op sterven ligt besluit hij terug te gaan naar Londen en Jane gaat met hem mee. Hij wil proberen om zijn band met zijn oudtante Rose weer te herstellen en ook weer zichzelf te vinden. Maar ook van Jane wordt elke keer wat duidelijker over haar slechte jeugd en wat ze allemaal heeft meegemaakt.
Rose en Jane krijgen een band en in afwisselingen tussen heden en verleden kom je steeds meer te weten over het verleden van Rose.

De onderlinge familiebanden zijn jammer genoeg al heel snel duidelijk, maar toch weet de schrijfster je te blijven boeien door afwisseling tussen de hoofdpersonen en heden en verleden.
Een mooie roman zonder al te veel diepgang, maar met verschillende interessante verhaallijnen die uiteindelijk allemaal samen komen tot één geheel.

“Veel was onuitgesproken tussen hen, maar uiteindelijk deed dat er niet toe. Waar het om ging, was dat je op zijn minst één keer uitsprak wat echt belangrijk was.” (blz. 423)