spion vs spion

Daniel Silva, met een achtergrond als journalist, is reeds wereldwijd bekend als kenner van internationale intriges. Hij werkte als correspondent in het Midden-Oosten en dit merk je echt wel in zijn verhalen.
Het bekendste lid van het Engelse koningshuis, geroemd om haar schoonheid en inzet voor goede doelen, is dood nadat een luxejacht ontploft. De Britse inlichtingendienst wendt zich tot de enige man die ze in staat acht om deze zaak op te lossen: kunstrestaurateur en meesterspion Gabriel Allon. Die zet de achtervolging in op Eamon Quinn, befaamd bommenmaker en huurmoordenaar. Met gevaar voor eigen leven achtervolgt hij hem over de halve wereldbol. Maar wie achtervolgt er nu wie? Het verleden heeft ook altijd de neiging om terug naar boven te komen.
De Engelse Spion is het vierde deel in de reeks rond Gabriel Allon maar kan wel apart gelezen worden. Silva werkt hier en daar met flash backs waardoor je eventuele gaten, die je hebt door de andere boeken nog niet gelezen te hebben, perfect kunt opvullen. Dit is natuurlijk ook ideaal als er langere tijd tussen twee boeken zit.
Het verhaal is er eentje van superspion versus superspion. Het zoeken naar aanwijzingen, aanslagen en moordpogingen op de ouderwetse manier. Het doden door puur de nek te breken kwam ik nog niet zoveel tegen in een boek.
De gebruikte schrijfstijl leest enorm vlot. De pagina’s vliegen voorbij. Niet enkel die schrijfstijl zorgt daarvoor maar ook de invulling van het verhaal. Zo zitten er op cruciale plaatsen kronkels in het plot die je niet direct ziet aankomen. Een zeer gedetailleerde omschrijving van situaties en locaties brengen ook een extra dimensie aan het verhaal.
De personages zijn zeer goed uitgewerkt. Zelfs al heb je geen vorige boeken gelezen over Allon, toch kun je al vlug een band vinden met dit personage en met andere. Door hun manier van dialogeren leer je ze kennen qua karakter. Hun onderlinge dialogen zijn mooi uitgewerkt. Soms met een tikkeltje humor, maar nooit aan de saaie kant.
Het slot laat natuurlijk de deur open staan voor vervolg delen maar andere lijnen worden wel afgesloten. Ze krijgen een nette afsluiter.
In het nawoord ligt de auteur nog even de achtergrond toe waarop het verhaal zich afspeelt. Dit is eigenlijk wel zeer interessant en maakt dat zelfs na het lezen er nog een dimensie toegevoegd wordt aan het verhaal.
Conclusie
Spion versus spion. De een nog sluwer dan de ander. Zeer vlot geschreven met uitgewerkte dialogen, en prachtig beschreven locaties en situaties.
Quote En één dek lager, bezig met het bereiden van een amuse van tonijntartaar, komkommer en ananas, stond de man die haar ging vermoorden.