Lezersrecensie
Literaire recensie: 'het meisje in de trein'
BESCHRIJVING
'Het meisje in de trein' is het boek dat zorgde voor de grote doorbraak van de Britse schrijfster Paula Hawkins. Het werd in 2015 uitgegeven en is een totaal ander genre in vergelijking met haar andere boeken.
Paula Hawkins werd geboren in Zimbabwe en verhuisde rond haar zeventiende naar Londen. Ze werkte als journaliste voor de Britse krant The Times en deed daarna nog freelance werk. Onder de fictieve naam Amy Silver schreef ze haar eerste vier romans. Deze boeken waren fictieve, romantische komedies. Echt doorbreken deed ze er niet mee.
Met 'het meisje in de trein' sloeg ze dus een totaal andere weg in. Het boek was een schot in de roos. Ze brak door, kreeg er vijf sterren voor in de jaarlijkse thrillergids van Vrij Nederland en het boek werd door velen bestempeld als dé thriller van het jaar. Dus, een absolute must om te lezen als je van spannende boeken houdt.
'Het meisje in de trein' gaat over Rachel, een 32-jarige alcoholverslaafde, die ooit het perfecte leven heeft gehad. Getrouwd, een huis, een job,… Allemaal dingen die ze is kwijtgeraakt. Momenteel vult ze haar dagen met het drinken van gin-tonics, liegen tegen haar huisgenote Cathy en op en af rijden met de trein om de schijn op te houden dat ze nog werk heeft. Dat is echter niet de enige reden dat Rachel elke dag de trein neemt. Ze houdt van treinen. Ze kan er nadenken, naar buiten kijken,… Ze verzint een leven bij mensen die ze vanuit haar raam ziet. Zo zijn er Jason en Jess, een jong koppel waarvan ze de namen en gebeurtenissen zelf verzint. In Rachels ogen hebben Jason en Jess het perfecte leventje samen, tot ze op een dag iets verwarrends ziet in hun tuin. Ze besluit zich met de zaak te bemoeien maar hoe dieper ze zich erin werkt, hoe meer ze zich afvraagt of dat wel een goed idee was.
De filmrechten van 'het meisje in de trein' zijn verkocht aan DreamWorks.
INTERPRETATIE
Het boek snijdt vooral de thema’s alcoholverslaving, (partner)geweld en moord/vermissing aan, maar ook liefdesverdriet, onvervulde kinderwens, overspel en jaloezie komen aan bod. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, maar vanuit het standpunt van drie verschillende personages. Het begint met Rachel, die in het begin afwisselt met Megan. Megan is de vrouw die Rachel ziet vanuit haar raam in de trein en wie ze Jess noemt. Naar het einde toe komt er nog een derde standpunt bij, namelijk dat van Anna. Anna is de nieuwe vrouw van Rachels ex-man, Tom. In sommige boeken maak je mee dat de verschillende vertelstandpunten dezelfde stijl hebben. Ze vertellen hun gebeurtenissen op dezelfde manier, dezelfde ‘schrijfstijl’ als het ware, waardoor je jezelf op min of meer dezelfde manier inleeft in de personages (vaak gebeurt het dat ik daardoor iedereen even aardig vind). In dit boek is dat niet het geval.
Megan lijkt het meest stabiele leven van de drie te hebben. Ze is een jonge vrouw met een vaste vriend en een huis en ze zit een beetje verveeld met haar tijd nu haar kunstgalerie failliet is gegaan. Helaas voor haar heeft zij ook nog andere problemen. Megan is niet gelukkig, ze heeft relatieproblemen die agressie van haar vriend tot gevolg hebben en ze doet aan overspel met verschillende andere mannen.
Rachel daarentegen, heeft een leven dat veel erger overhoop is gegooid. Ze is haar huis, baan en relatie kwijtgeraakt door haar alcoholverslaving. Ze kan geen huis betalen en is ingetrokken bij haar vriendin Cathy, die haar drankbuien ook wel stilaan beu wordt. Rachel verzwijgt voor Cathy dat ze al een tijd ontslagen is en dat is o.a. één van de redenen waarom Rachel elke ochtend en avond de trein neemt. Ze fantaseert over de levens van anderen. Ze verzint perfecte levens bij mensen die ze ziet. Rachel is labiel en heeft vaak zwarte gaten in haar geheugen. Alles wat ze vanuit haar standpunt vertelt wordt steeds onbetrouwbaarder.
Tot slot heb je Anna, die pas na lange tijd in het verhaal begint te vertellen. Zij is het lastigst om een beeld van te vormen. Door de delen die Rachel verteld heeft heb je je al een oordeel gevormd over haar. Ik kreeg de indruk dat Anna soms ook wat labiel was. Soms werd er vanuit haar standpunt verteld alsof ze een heel stabiele jonge moeder is, en soms leek ze plots gek te worden. Door de verschillende manieren waarop de personages worden beschreven, kon ik me soms het minst vinden in Anna’s manieren van reageren. Ik vond af en toe bijna dat ze zich niet aan moest stellen.
Ik vind de verschillende persoonlijkheden wel heel interessant en goed weergegeven. Je leest hetzelfde verhaal vanuit drie verschillende standpunten.
Het verhaal is niet chronologisch. Elk nieuw hoofdstuk begint met de naam van het personage over wie wordt verteld en een datum. De data lopen overal door elkaar, je moet heel goed gaan kijken wanneer alles zich afspeelt. Soms lees je onbewust over de datum heen en moet je daarna wel eens terug bladeren om goed te weten waar dit stukje zich situeert in het verhaal. Bijvoorbeeld wanneer de verhaallijnen van de personages door elkaar lopen moet je heel goed letten op de data en ook wanneer Anna begint te vertellen moet je extra aandachtig zijn. Zij komt naar het einde toe meer aan bod en haar verhaal begint weer vanaf nul. Hoewel dit af en toe wel erg verwarrend kan zijn, is het ook verfrissend om eens een boek te lezen met een andere vertelstijl qua vertelstandpunten en tijd.
EVALUATIE
Om te beginnen moet ik zeggen dat ik er erg van genoten heb om dit boek te lezen. Ik lees erg graag en veel, vooral thrillers dragen mijn voorkeur uit. Het is leuk om dit boek aan mijn lijstje toe te voegen.
Mijn mening is dat het een erg goed verhaal is. Je krijgt verschillende standpunten te horen, de één al wat minder betrouwbaar als de ander, de aandacht van de echte verdachte wordt heel goed afgeleid, de lezer wordt op een dwaalspoor gezet,… Je weet soms niet wat je moet geloven en dat zit echt goed in elkaar. Herinneringen komen slechts in stukjes terug (en zijn ze nu waar of niet?), je gaat twijfelen en sommige delen zelfs opnieuw lezen, want misschien zit er wel ergens een aanwijzing die je over het hoofd hebt gezien.
Wel had ik bij de titel andere verwachtingen. Zowel de titel zelf ('het meisje in de trein') en de zin onder de titel ('Je kent haar niet. Maar ze weet precies wie jij bent'), als de korte beschrijving op de achterkant van het boek ('Voor de mensen in deze wagon ben ik een van de velen. Ik doe zoals iedereen: reis naar mijn werk, maak afspraken, tik op mijn telefoon. Zo zie je maar.') doen vermoeden dat ‘het meisje op de trein’ een mysterieuze vrouw is. Bij deze beschrijvingen stelde ik me haar ook voor als een mysterieus en slim persoon, die eigenlijk een beetje de slechterik van het verhaal zou zijn. Iemand die op één of andere manier mensen stalkt, ze in de gaten houdt. Dat is in werkelijkheid niet het geval. Het ‘meisje in de trein’ dat ‘precies weet wie jij bent’ is Rachel, een drankverslaafde, die enkel en alleen elke dag de tuin van Megan en Scott inkijkt. Het is wel een zeer goed boek en natuurlijk spreken deze zinnen op de cover de lezer wel aan (bij mij was dat al zeker het geval), maar ze stroken naar mijn mening niet met het verhaal.
Mijn algemeen besluit is dus dat het een geweldig goed boek is, aan te raden voor alle adolescenten en volwassenen die graag thrillers lezen, en die misschien wel eens een ander soort thriller willen leren kennen.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 28-09-2015, via https://en.wikipedia.org/wiki/Paula_Hawkins_(author)
Geraadpleegd op 28-09-2015, via http://www.demorgen.be/boeken/-het-meisje-in-de-trein-een-moderne- whodunit-bd50992f/
Geraadpleegd op 19-10-2015, via http://www.awbruna.nl/web/A.W.-Bruna/Nieuws/Artikel/Het-meisje-in-de-trein-van-Paula-Hawkins.htm
'Het meisje in de trein' is het boek dat zorgde voor de grote doorbraak van de Britse schrijfster Paula Hawkins. Het werd in 2015 uitgegeven en is een totaal ander genre in vergelijking met haar andere boeken.
Paula Hawkins werd geboren in Zimbabwe en verhuisde rond haar zeventiende naar Londen. Ze werkte als journaliste voor de Britse krant The Times en deed daarna nog freelance werk. Onder de fictieve naam Amy Silver schreef ze haar eerste vier romans. Deze boeken waren fictieve, romantische komedies. Echt doorbreken deed ze er niet mee.
Met 'het meisje in de trein' sloeg ze dus een totaal andere weg in. Het boek was een schot in de roos. Ze brak door, kreeg er vijf sterren voor in de jaarlijkse thrillergids van Vrij Nederland en het boek werd door velen bestempeld als dé thriller van het jaar. Dus, een absolute must om te lezen als je van spannende boeken houdt.
'Het meisje in de trein' gaat over Rachel, een 32-jarige alcoholverslaafde, die ooit het perfecte leven heeft gehad. Getrouwd, een huis, een job,… Allemaal dingen die ze is kwijtgeraakt. Momenteel vult ze haar dagen met het drinken van gin-tonics, liegen tegen haar huisgenote Cathy en op en af rijden met de trein om de schijn op te houden dat ze nog werk heeft. Dat is echter niet de enige reden dat Rachel elke dag de trein neemt. Ze houdt van treinen. Ze kan er nadenken, naar buiten kijken,… Ze verzint een leven bij mensen die ze vanuit haar raam ziet. Zo zijn er Jason en Jess, een jong koppel waarvan ze de namen en gebeurtenissen zelf verzint. In Rachels ogen hebben Jason en Jess het perfecte leventje samen, tot ze op een dag iets verwarrends ziet in hun tuin. Ze besluit zich met de zaak te bemoeien maar hoe dieper ze zich erin werkt, hoe meer ze zich afvraagt of dat wel een goed idee was.
De filmrechten van 'het meisje in de trein' zijn verkocht aan DreamWorks.
INTERPRETATIE
Het boek snijdt vooral de thema’s alcoholverslaving, (partner)geweld en moord/vermissing aan, maar ook liefdesverdriet, onvervulde kinderwens, overspel en jaloezie komen aan bod. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm, maar vanuit het standpunt van drie verschillende personages. Het begint met Rachel, die in het begin afwisselt met Megan. Megan is de vrouw die Rachel ziet vanuit haar raam in de trein en wie ze Jess noemt. Naar het einde toe komt er nog een derde standpunt bij, namelijk dat van Anna. Anna is de nieuwe vrouw van Rachels ex-man, Tom. In sommige boeken maak je mee dat de verschillende vertelstandpunten dezelfde stijl hebben. Ze vertellen hun gebeurtenissen op dezelfde manier, dezelfde ‘schrijfstijl’ als het ware, waardoor je jezelf op min of meer dezelfde manier inleeft in de personages (vaak gebeurt het dat ik daardoor iedereen even aardig vind). In dit boek is dat niet het geval.
Megan lijkt het meest stabiele leven van de drie te hebben. Ze is een jonge vrouw met een vaste vriend en een huis en ze zit een beetje verveeld met haar tijd nu haar kunstgalerie failliet is gegaan. Helaas voor haar heeft zij ook nog andere problemen. Megan is niet gelukkig, ze heeft relatieproblemen die agressie van haar vriend tot gevolg hebben en ze doet aan overspel met verschillende andere mannen.
Rachel daarentegen, heeft een leven dat veel erger overhoop is gegooid. Ze is haar huis, baan en relatie kwijtgeraakt door haar alcoholverslaving. Ze kan geen huis betalen en is ingetrokken bij haar vriendin Cathy, die haar drankbuien ook wel stilaan beu wordt. Rachel verzwijgt voor Cathy dat ze al een tijd ontslagen is en dat is o.a. één van de redenen waarom Rachel elke ochtend en avond de trein neemt. Ze fantaseert over de levens van anderen. Ze verzint perfecte levens bij mensen die ze ziet. Rachel is labiel en heeft vaak zwarte gaten in haar geheugen. Alles wat ze vanuit haar standpunt vertelt wordt steeds onbetrouwbaarder.
Tot slot heb je Anna, die pas na lange tijd in het verhaal begint te vertellen. Zij is het lastigst om een beeld van te vormen. Door de delen die Rachel verteld heeft heb je je al een oordeel gevormd over haar. Ik kreeg de indruk dat Anna soms ook wat labiel was. Soms werd er vanuit haar standpunt verteld alsof ze een heel stabiele jonge moeder is, en soms leek ze plots gek te worden. Door de verschillende manieren waarop de personages worden beschreven, kon ik me soms het minst vinden in Anna’s manieren van reageren. Ik vond af en toe bijna dat ze zich niet aan moest stellen.
Ik vind de verschillende persoonlijkheden wel heel interessant en goed weergegeven. Je leest hetzelfde verhaal vanuit drie verschillende standpunten.
Het verhaal is niet chronologisch. Elk nieuw hoofdstuk begint met de naam van het personage over wie wordt verteld en een datum. De data lopen overal door elkaar, je moet heel goed gaan kijken wanneer alles zich afspeelt. Soms lees je onbewust over de datum heen en moet je daarna wel eens terug bladeren om goed te weten waar dit stukje zich situeert in het verhaal. Bijvoorbeeld wanneer de verhaallijnen van de personages door elkaar lopen moet je heel goed letten op de data en ook wanneer Anna begint te vertellen moet je extra aandachtig zijn. Zij komt naar het einde toe meer aan bod en haar verhaal begint weer vanaf nul. Hoewel dit af en toe wel erg verwarrend kan zijn, is het ook verfrissend om eens een boek te lezen met een andere vertelstijl qua vertelstandpunten en tijd.
EVALUATIE
Om te beginnen moet ik zeggen dat ik er erg van genoten heb om dit boek te lezen. Ik lees erg graag en veel, vooral thrillers dragen mijn voorkeur uit. Het is leuk om dit boek aan mijn lijstje toe te voegen.
Mijn mening is dat het een erg goed verhaal is. Je krijgt verschillende standpunten te horen, de één al wat minder betrouwbaar als de ander, de aandacht van de echte verdachte wordt heel goed afgeleid, de lezer wordt op een dwaalspoor gezet,… Je weet soms niet wat je moet geloven en dat zit echt goed in elkaar. Herinneringen komen slechts in stukjes terug (en zijn ze nu waar of niet?), je gaat twijfelen en sommige delen zelfs opnieuw lezen, want misschien zit er wel ergens een aanwijzing die je over het hoofd hebt gezien.
Wel had ik bij de titel andere verwachtingen. Zowel de titel zelf ('het meisje in de trein') en de zin onder de titel ('Je kent haar niet. Maar ze weet precies wie jij bent'), als de korte beschrijving op de achterkant van het boek ('Voor de mensen in deze wagon ben ik een van de velen. Ik doe zoals iedereen: reis naar mijn werk, maak afspraken, tik op mijn telefoon. Zo zie je maar.') doen vermoeden dat ‘het meisje op de trein’ een mysterieuze vrouw is. Bij deze beschrijvingen stelde ik me haar ook voor als een mysterieus en slim persoon, die eigenlijk een beetje de slechterik van het verhaal zou zijn. Iemand die op één of andere manier mensen stalkt, ze in de gaten houdt. Dat is in werkelijkheid niet het geval. Het ‘meisje in de trein’ dat ‘precies weet wie jij bent’ is Rachel, een drankverslaafde, die enkel en alleen elke dag de tuin van Megan en Scott inkijkt. Het is wel een zeer goed boek en natuurlijk spreken deze zinnen op de cover de lezer wel aan (bij mij was dat al zeker het geval), maar ze stroken naar mijn mening niet met het verhaal.
Mijn algemeen besluit is dus dat het een geweldig goed boek is, aan te raden voor alle adolescenten en volwassenen die graag thrillers lezen, en die misschien wel eens een ander soort thriller willen leren kennen.
BIBLIOGRAFIE:
Geraadpleegd op 28-09-2015, via https://en.wikipedia.org/wiki/Paula_Hawkins_(author)
Geraadpleegd op 28-09-2015, via http://www.demorgen.be/boeken/-het-meisje-in-de-trein-een-moderne- whodunit-bd50992f/
Geraadpleegd op 19-10-2015, via http://www.awbruna.nl/web/A.W.-Bruna/Nieuws/Artikel/Het-meisje-in-de-trein-van-Paula-Hawkins.htm
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
