Mooie sfeerbeschrijvingen

“Door de droogte hadden de vliegen die zomer keus te over. Ze streken neer op starende ogen en kleverige wonden toen de boeren van Kiewarra hun geweren op mager vee richtten.”

“Maar wat ze die dag vonden, was ongewoon. Kleiner, en het vlees had iets zachts. Al maakte dat niets uit. Het was hetzelfde wat ertoe deed. De glazige ogen. De natte wonden.”

Wat is er precies gebeurd als drie leden van een gezin vermoord worden aangetroffen?
Heeft Luke Hadler zelfmoord gepleegd nadat hij zijn vrouw en zesjarig zoontje van het leven beroofde? De bewoners van het plattelandsstadje Kiewarra blijven geschokt achter.

Aaron Falk keert na jaren terug naar Kiewarra, het stadje waar hij opgroeide, om de begrafenis van Luke, zijn beste vriend van vroeger, bij te wonen. De ouders van Luke vragen Aaron hem om nog wat financiële zaken te onderzoeken. Zij geloven niet dat hun zoon zijn gezin heeft vermoord. Voordat Aaron het weet voert hij samen met agent Raco een onofficieel onderzoek uit.

Harper vertelt het verhaal grotendeels vanuit het perspectief van Aaron Falk, in de derde persoon. Het verhaal speelt in de tegenwoordige tijd, door middel van flashbacks krijgt de lezer beetje bij beetje door wat er in het verleden gebeurd is en leert hij de personages beter kennen. Langzaam wordt ook duidelijk wat er twintig jaar geleden gebeurd is en waarom Aaron het stadje ontvlucht is. Welke fouten zijn er destijds gemaakt? “Luke loog. Jij loog.” Hebben de gebeurtenissen van toen te maken met het drama nu?

De sfeerbeschrijvingen zijn indrukwekkend. De hitte, de droogte, de wanhoop van de bewoners zijn goed voelbaar. “Hoe had hij ooit kunnen denken dat er nog steeds vers water door dit boerenland stroomde terwijl de dieren dood in het veld lagen? Hoe had hij dommig kunnen knikken als her en der het woord ‘droogte’ viel, zonder te beseffen dat deze rivier was drooggevallen?” De droogte bepaalt de sfeer in het boek maar speelt op de achtergrond in het verhaal, het is niet het voornaamste thema. Aan het einde van het boek lijkt het of er een einde aan de hitte en de droogte komt. "Toen hij terugliep naar Kiewarra, stond er een koele bries." Belangrijke thema’s zijn het onterecht buitensluiten van mensen door een gemeenschap en het kunnen leven met fouten die je in het verleden gemaakt hebt.

Vanaf de proloog is het meteen spannend, dan zakt de spanning wat in: de snelheid gaat uit het verhaal. “De droogte” is geen pageturner zoals de New York Times op de cover aangeeft. Op het eind, als de ontknoping nadert, neemt de spanning weer toe en komt de snelheid weer een beetje in het verhaal. De auteur weet tactisch op het juiste moment bepaalde aspecten in het verhaal te verwerken waardoor het einde als een verrassing komt. Wat vertel je op welk moment om de lezer zo lang mogelijk in het ongewisse te laten?

“De droogte” is het thrillerdebuut van Jane Harper waarvoor ze in 2015 de Victorian Premier’s Literary Award won voor een nog ongepubliceerd manuscript. “De droogte” werd in Australië nummer 1 in de bestsellerlijsten en de vertaalrechten zijn aan 22 landen verkocht. De filmrechten zijn gekocht door Pacific Standard.