“De echte kunstenaar is een man”

“Het gaat niet om de waarheid; wat mensen denken, wordt de waarheid.”

“De Muze” is een indrukwekkende, spannende roman met thema’s als kunst, ambitie, liefde, bedrog, authenticiteit en identiteit. Het boek bevat twee verhaallijnen die elkaar afwisselen. Het eerste verhaal speelt zich af in Londen in 1967. Het tweede verhaal speelt zich af in Andalusië, Zuid-Spanje, in 1936. Centraal staat een schilderij dat de twee verhaallijnen met elkaar verbindt.

In het Londen van 1967 maken we kennis met Odelle Bastien, een jonge, hoogopgeleide vrouw, die vijf jaar geleden per schip van Trinidad met hoge verwachtingen naar Londen is gekomen. Ze solliciteert veel maar wordt nergens aangenomen. Subtiel wordt duidelijk gemaakt dat zwarte mensen nog ongewoon waren in Londen in die tijd: “Ik was nog nooit bij een blanke binnen geweest”. Uiteindelijk neemt Marjorie Quick Odelle aan als typiste bij het Skelton Institute of Art. Odelle wil graag dichter worden, maar ‘schrijft alleen gedichten’ zoals ze zelf zegt.

Odelle ontmoet op de bruiloft van haar vriendin Lawrie Scott. Zijn moeder is net overleden en heeft hem een schilderij nagelaten. Hij wil er door deskundigen naar laten kijken in het Skelton. Als Quick het ziet, reageert ze opvallend. Quick waarschuwt Odelle voor Lawrie: “Luister naar de woorden die meneer Scott niet zegt.” Wat is er met het schilderij aan de hand?

In 1936 wordt Olive Schloss toegelaten tot de kunstacademie, maar durft dit niet aan haar ouders te vertellen. Na een tijd in Londen en in Wenen gewoond te hebben, besluit ze om met haar ouders naar Zuid-Spanje te verhuizen, vlak voor het uitbreken van de Spaanse burgeroorlog. Olive’s ouders zijn erg vermogend door de erfenis die haar moeder van haar grootvader heeft gekregen. Olive’s vader is kunsthandelaar.

In Arazuelo maken Olive en haar ouders kennis met broer en zus Isaac en Teresa Robles. Teresa wordt hun dienstmeid. Isaac neemt het als activist op voor de arbeiders, geeft les op de kunstacademie in Malaga en schildert. Olive’s moeder vraagt of Isaac haar wil schilderen. Olive voelt zich gelukkig en geïnspireerd in Arazuelo. Ondanks de burgeroorlog wil ze het land niet verlaten.

De afwisseling tussen de twee verhaallijnen bouwt op een knappe, subtiele manier spanning op. Soms lijkt de loop van het verhaal zich te laten raden, maar dan loopt het toch weer anders dan de lezer dacht. De karakters zijn goed uitgewerkt. Als lezer leer je niet alleen de personages goed kennen maar ze worden ook goed geplaatst in hun tijd. Het plot is verrassend. Burton heeft een mooie schrijfstijl. De cover van het boek is prachtig en erg kunstig, alle elementen komen in het boek terug.

“De Muze” is de tweede roman van Jessie Burton. Haar eerste roman was “Het huis aan de Gouden Bocht”. Voor haar eerste roman raakte Burton geïnspireerd door Oortmans poppenhuis in het Rijksmuseum. Dit boek was een wereldwijde bestseller en Burton kreeg er verschillende prijzen voor. Voor “De Muze” liet Jessie Burton zich inspireren door een schilderij van Goya in het Prado te Madrid.