Door de bomen het bos niet meer zien

Hartenbreker is het tweede deel van een trilogie van Geir Tangen. In Het Meesterwerk, het eerste deel, maakten we al kennis met rechercheur Lotte Skeisvoll en journalist Viljar Ravn Gudmundsson. In Hartenbreker wordt Viljar in paniek gebeld door zijn zoon Alexander. Na een feestje met veel drugs en alcohol is hij wakker geworden in bed naast het meisje van zijn dromen. Ze is dood. Alexander kan zich niets meer herinneren van wat er de vorige avond gebeurd is. Hij lijdt aan adhd, reageert impulsief en slaat op de vlucht. Een wilde achtervolging door de politie tot gevolg. Na het eerste onderzoek wijzen alle aanwijzingen zijn kant op. Desondanks blijft Viljar in zijn zoon geloven die zegt dat hij het meisje niet vermoord heeft. Lotte probeert hem hierbij te helpen. Er vallen meerdere doden. Is Alexander echt onschuldig of blijkt hij een dubbelleven te leiden?

De start van het boek begint meteen met een spannende scène als Alexander wakker wordt naast de dode Emilie. Vlak daarna is er veel actie als Alexander achtervolgd wordt door de politie. Daarna is het helaas wat minder met de actie en de spanning. Wat ontbreekt is gedegen speurwerk. Het onderzoek verloopt rommelig en is niet altijd even overtuigend.

De hoofdstukken in het heden worden afgewisseld met flashbacks over het feest, telkens vanuit het perspectief van één van de feestgangers. Jammer is dat dit korte fragmenten zijn zodat je de feestgangers niet echt leert kennen en algauw niet meer weet wie wie is en wie op welk moment waar was en wat heeft gezegd. Kun je het nog volgen? Nou, dat dus!

De thema’s die in Hartenbreker voorbijkomen zijn bijvoorbeeld het alcohol- en drugsgebruik door jongeren, het nog onverwerkte trauma van Lotte uit het vorige boek, de relatie tussen vader en zoon (Viljar en Alexander) en het rechtsextremisme. Dit laatste onderwerp hangt er eigenlijk een beetje bij. Het lijkt niet helemaal relevant te zijn. Dat is jammer.

Op het einde van het boek vindt een onverwachte wending plaats en komt er uiteindelijk een onverwachte dader boven water. Door alle verhalen van de verschillende gasten op het feest was ik de weg al kwijtgeraakt en dat maakte dat ik dit boek eigenlijk vond tegenvallen in vergelijking met het eerste boek van Tangen.