Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Claudel laat lezer beduusd achter en zet hem aan het denken

Sylvia ten Hove 04 juli 2017
Met zijn tijdloze roman “Het kleine meisje van meneer Linh” vertelt de Franse auteur Philippe Claudel hoe het voor een vluchteling is om alles achter te moeten laten, om afstand tot iedereen en tot zijn vaderland te voelen, om geen smaak en geur te herkennen en geen gesprek te kunnen verstaan.

Meneer Linh ontvlucht de oorlog in zijn vaderland waar hij zijn familie verloren heeft. Voor zijn pasgeboren kleindochter besluit hij om zijn vaderland te verlaten zodat hij haar een betere toekomst kan geven. Meneer Linh komt met zijn kleindochter per boot aan in een westers land waar hij geen geur of smaak herkent. Hij wordt ondergebracht in een vluchtelingenopvang waar hij weinig contact heeft met zijn medebewoners. Hij verzorgt zijn kleine meisje soms wat onhandig maar met liefde. Tijdens één van zijn dagelijkse wandelingen ontmoet hij meneer Bark. Bark en meneer Linh zitten dagelijks samen op een bankje terwijl meneer Linh zijn kleine meisje op schoot heeft. Zij worden vrienden. Meneer Bark en meneer Linh spreken elkaars taal niet maar door een hand op zijn schouder en de klank van Barks stem begrijpt meneer Linh Bark zonder woorden. Als Bark over zijn verlies vertelt, begrijpt meneer Linh hem:

“De oude man voelt dat de klank van de stem van meneer Bark op verdriet wijst, op een diepe melancholie, een grote pijn die verder gaat dan de woorden en de taal en door de stem versterkt wordt, iets dat er doorheen stroomt, zoals levenssap onzichtbaar door boom stroomt.”

Bark leert meneer Linh de smaken en geuren van het land kennen. Dan wordt meneer Linh samen met zijn kleine meisje in een gesloten inrichting ondergebracht. Zijn wanhoop is voelbaar als hij zijn vriend niet meer kan ontmoeten.

Claudel gebruikt weinig woorden maar weet toch de juiste sfeer te creëren. Hij schrijft prachtige zinnen in een poëtische stijl. Thema in zijn boek is de behoefte van een mens aan aandacht, liefde en contact. Dit wordt ondersteund door het motief verwijdering, verwijdering van zijn land en van de andere vluchtelingen die hem achter zijn rug uitlachen, en het motief nabijheid en intimiteit, de liefde van meneer Linh voor zijn kleindochter en de vriendschap tussen meneer Linh en Bark.

Doordat het verhaal bijna volledig vanuit het perspectief van meneer Linh is geschreven, alleen op het einde lezen we nog een klein stukje van het verhaal vanuit het perspectief van Bark, snappen we aan het einde pas hoe de andere mensen naar meneer Linh gekeken hebben. Het verhaal krijgt dan een onverwachtse wending en laat de lezer beduusd achter. Claudel zet de lezer hiermee aan het denken: heb geen vooroordelen over een getraumatiseerde vluchteling.
7

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Sylvia ten Hove