Indrukwekkend luguber plot.

Didi en Oscar, de ouders van hun eerstgeboren kindje Indy, hebben een kraamhulp waar ze zeer blij mee zijn. Didi heeft al tijdens haar zwangerschap problemen met bekkeninstabiliteit. Ook na de bevalling kan zij eigenlijk helemaal niets. Ze is volledig afhankelijk van hulp. Ze is Hennequin, de kraamhulp, dan ook heel dankbaar en neemt alles van haar aan. Terecht? Oscar heeft moeite met zijn vaderschap en vertoont vluchtgedrag.
De tweede verhaallijn in dit boek is dat van Miriam, een politieagente, die de dood van haar broer niet kan verwerken en de weduwe verdenkt van moord op haar broer.
Het verhaal speelt zich in 10 dagen af, die voor de lezer een opeenvolging is van afgrijzen, wanhoop, boosheid en frustratie. Je zou willen dat je het gezin kon waarschuwen. Het verhaal grijpt zo heftig in dat je door blijft lezen in de hoop op een goede afloop. Doordat het verhaal per dag verteld wordt en iedere keer wisselt tussen de belevenissen van het jonge gezin en de politieagente wordt de lezer constant geboeid gehouden. Lopen de verhaallijnen in elkaar? en zo ja, waar is die link met elkaar dan. Loopt het allemaal goed af? Een leuk detail is dat de hoofdstukken gescheiden zijn door een mini afbeelding van een speentje. Wat ik opvallend vond: het neuriën van Hennequin. Op een gegeven moment werd er een titelsong genoemd wat zij neuriede en ik kende de song niet. Opgezocht op internet en beluisterd. Dat was een heel bijzondere ervaring. De sfeer werd nog meer luguber. Het plot zat enorm goed in elkaar. Dit boek zal ik niet gauw vergeten. Wat een spanning en wat een ontknoping. Al met al bevat het hele verhaal vreselijk veel toevalligheden, maar dat doet niet af dat het razend spannend is. Het leest als een trein. Stoppen is bijna niet mogelijk. Dit boek kan ik iedereen aanraden als je van een echt spannende thriller houdt. Mocht je binnenkort een kraamhulp nodig hebben? Wacht dan toch liever maar even met het lezen van dit boek.