Lezersrecensie
Op het puntje van je stoel
Zo belooft het motto van dit boek de lezer:
'Draw your chair up close to the edge of the precipice, and I will tell you a story' -F.Scott Fitzgerald.
Dit schept hoge verwachtingen, ook al door alle aandacht in de pers.
Boek is verdeeld in twee delen, onderverdeeld in hoofdstukken met veelzeggende namen, die verwijzen naar de toestand op dat moment.
Een deel van de kindertijd wordt kleurrijk verwoord, de couleur locale van Zuid Frankrijk, waar grootmoeder woont, is geschreven alsof je deel uitmaakt van de scene. Een ingrijpende gebeurtenis op die plek vormt meteen al een scharnierpunt in het leven van het jonge gezin.
Verhaal wordt verteld door Jules, jongere broer van Marty en Liz. Moeder wordt door de kinderen aanbeden, vader trekt zich vaak terug in zijn passie, fotograferen.
Dit is slechts de inleiding tot het echte drama dat nog moet plaatsvinden waarna de eenzaamheid uit de titel als een baksteen neerstort op de kinderen, ze worden van elkaar gescheiden.
De ontwikkeling van Jules is zo aandoenlijk en ingrijpend, echter zonder valse sentimenten, dat het moeilijk is alles in een keer te bevatten. Hoeveel kan een kind hebben, hoeveel eenzaamheid, schuldgevoel, verlatingsangst kan een kind verdragen?
Citaat: 'Nooit de moed gehad haar voor me te winnen, altijd alleen maar bang geweest haar te verliezen'
Tijdens zijn hele ontwikkeling blijft Jules worstelen, evnals zijn broer en zus, ook zij hebben het zwaar. Het gaat om de drie kinderen individueel, maar ook vooral om hoe zij drieën zich als bloedverwanten amper staande kunnen houden.
Op school vinden Alva en Jules troost bij elkaar. Beiden hebben zij een verlies geleden en hoewel ze niet goed weten hoe de verhouding tussen hen vorm te geven, ontstaat er toch een band.
Taalgebruik, het realisme, de zelfkennis, het relativeren, de twijfel van Jules is puur en dat maakt het boek ook zo geloofwaardig. Het is echt een verhaal om elke keer weer razend benieuwd te zijn wat er achter de volgende bocht tevoorschijn komt.
Gewoon gaan lezen en vooral zelf gaan beoordelen of het motto van Fitzgerald klopt!
En: er staan talloze schitterende verwijzingen in naar liedjes en boeken!
'Draw your chair up close to the edge of the precipice, and I will tell you a story' -F.Scott Fitzgerald.
Dit schept hoge verwachtingen, ook al door alle aandacht in de pers.
Boek is verdeeld in twee delen, onderverdeeld in hoofdstukken met veelzeggende namen, die verwijzen naar de toestand op dat moment.
Een deel van de kindertijd wordt kleurrijk verwoord, de couleur locale van Zuid Frankrijk, waar grootmoeder woont, is geschreven alsof je deel uitmaakt van de scene. Een ingrijpende gebeurtenis op die plek vormt meteen al een scharnierpunt in het leven van het jonge gezin.
Verhaal wordt verteld door Jules, jongere broer van Marty en Liz. Moeder wordt door de kinderen aanbeden, vader trekt zich vaak terug in zijn passie, fotograferen.
Dit is slechts de inleiding tot het echte drama dat nog moet plaatsvinden waarna de eenzaamheid uit de titel als een baksteen neerstort op de kinderen, ze worden van elkaar gescheiden.
De ontwikkeling van Jules is zo aandoenlijk en ingrijpend, echter zonder valse sentimenten, dat het moeilijk is alles in een keer te bevatten. Hoeveel kan een kind hebben, hoeveel eenzaamheid, schuldgevoel, verlatingsangst kan een kind verdragen?
Citaat: 'Nooit de moed gehad haar voor me te winnen, altijd alleen maar bang geweest haar te verliezen'
Tijdens zijn hele ontwikkeling blijft Jules worstelen, evnals zijn broer en zus, ook zij hebben het zwaar. Het gaat om de drie kinderen individueel, maar ook vooral om hoe zij drieën zich als bloedverwanten amper staande kunnen houden.
Op school vinden Alva en Jules troost bij elkaar. Beiden hebben zij een verlies geleden en hoewel ze niet goed weten hoe de verhouding tussen hen vorm te geven, ontstaat er toch een band.
Taalgebruik, het realisme, de zelfkennis, het relativeren, de twijfel van Jules is puur en dat maakt het boek ook zo geloofwaardig. Het is echt een verhaal om elke keer weer razend benieuwd te zijn wat er achter de volgende bocht tevoorschijn komt.
Gewoon gaan lezen en vooral zelf gaan beoordelen of het motto van Fitzgerald klopt!
En: er staan talloze schitterende verwijzingen in naar liedjes en boeken!
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Tea.
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
