Wat een schrijfstijl!

Door de vele wissel vallende recensie die ik gelezen had over WPM, was ik vrij enthousiast om in het boek te beginnen. De oogopvallende cover was het heen waar ik me het meest aan getrokken doorvoelden. Aan de flaptekst had je als lezer bitter weinig, maar net het tikkeltje mysterie dat er in verbogen zat, trok me over de boord. Ik zou van dit boek gaan genieten, mits dat het verhaal vanop de top naar de diepte rees.

De schrijfstijl van April was zo fantastisch! Hemels, poëtisch, alsof de magie haast tastbaar was! Het was niet ingewikkeld waardoor de pagina’s als een sneltrein door mijn vingers gleden. De wisselende perspectieven zorgden voor een persoonlijke kennismaking met de drie hoofdpersonages. Elke personage had zijn eigen karakter eigenschap. Van de één ging je gruwelen, de andere trok je ogen wijd open en voor de laatste hoofdpersonage krijg je een intense medelijden.

Vaak lees ik van anderen dat ze Midnight een te zwakke personage vonden, maar als je het verhaal in zijn geheel bekijkt, was het volgens April haar bedoeling. WPM, is een verhaal waar je na het lezen, nog steeds aan denkt over bepaalde theorieën, gebeurtenissen en het concept.

Het enige wat ik jammer vond was het begin dat naar mijn zin te lang duurde. De spanning kwam pas later in het boek. Soms waren er ook dingen bij die ik niet helemaal snapte. Naarmate ik naar het einde toekwam, bleef ik gewoon doorlezen omdat ik absoluut wou weten hou het afliep. Bedankt daarvoor, want daar door heb ik de helft van mijn slaap gemist omdat ik volgende dag moest werken en perse het einde wou weten.