De wolf en de jas

Soms word je door de tekst op de achterflap van een roman op een verkeerd been gezet. Dat was hier niet helemaal het geval. Ik verwachtte door die tekst (over een man die afscheid van zijn leven moet nemen) wel een mooi, maar misschien licht melancholisch en emotioneel verhaal. Daar kan ik op z'n tijd best van genieten.
Maar het werd nog veel beter! Door de schrijfstijl van Popa en de constructie van twee verhaallijnen (van een vader en een zoon die elkaar nooit ontmoet hebben) schetst hij een bijzonder beeld van de Balkan en van het risico/de zekerheid dat de Aroemenen en het Aroemeens voorgoed verdwijnen.

Op mijn eigen boekenblog schreef ik een uitgebreidere leeservaring: De wolf en de jas.