Heerlijke personages in een goed verhaal

Het eerste boek dat ik las van de Frans Zwitserse schrijver Joel Dicker, De waarheid over de zaak Harry Quebert heb ik met erg veel plezier gelezen. Nooit eerder ben ik zo vaak op het verkeerde been gezet met verrassende plotwendingen dat je het als lezer op den duur echt niet meer weet. Een puik debuutroman, waarvan hij keer op keer bleef beweren dat het toch echt geen thriller is, alleen wel zo opgebouwd. Geen idee waarom dat zo duidelijk vermeld moest worden. Waarschijnlijk waren thrillers lezen bij de Dicker's not done.

Ook zijn nieuwe boek Het boek van de Baltimores is absoluut geen thriller. Vooruit dan maar, al kan ik het bij dit boek beter begrijpen. Nog steeds veel plotwendingen en een spanningsboog, maar veel meer gaat het over menselijk, of beter gezegd familiaire drama. Wat, dat weet je niet als lezer en daar zit de spanning in.

Grappig genoeg zijn het juist de thrillerelementen in dit boek wat me stoort, want dit is veel meer een mooi verhaal over liefde en leven met ontwikkelde fijne karakters. Daar zit de kracht in. Je gaat van ze houden en wandelt een paar honderd pagina's met ze mee. Een beter boek dan zijn debuutroman, maar doordat hij alle lijntjes bij elkaar wilt brengen eindigt het toch wat zwak. Volgende keer beter.