Gezelligheid kent geen leeftijd

Een geheim dagboek doet vermoeden dat iemand eindelijk eens de vuile was buiten hangt. Dat is in dit geval maar ten dele waar, als je Hendrik Groen's vieze onderbroek meetelt, want het tegenovergestelde is waar. Er gebeurd niets wereldschokkends en tegelijkertijd heel veel.

Laat ik beginnen met een waarschuwing. Lees dit boek gedoseerd, want de kans op een stuiptrekking van al dat lachen is gevaarlijk groot. Zelden heb ik zo’n hilarisch boek gelezen. Wie dacht dat er in De 100-jarige die uit het raam klom en verdween een gevatte bejaarde zat heeft Hendrik Groen nog nooit ontmoet. Vermeng dat met heerlijk geschreven zinnen en zie daar mijn oordeel in een notendop.

Pogingen iets van het leven te maken is het relaas van de 83-jarige Hendrik Groen die zijn dagen slijt in een bejaardentehuis in Amsterdam Noord. Dag in dag uit vertelt hij op komische wijze over het wel en wee binnen het tehuis, over zijn vriendschap met Evert en Eefje, over de enerverende activiteiten met de Oud-maar-niet-dood-club (Omanido), over kwaaltjes, zijn nieuwe scootmobiel, euthanasie, en vooral over het leven. Want zoals Groen zelf optekent zou je verwachten dat je leven over is als je eenmaal achter de geraniums kruipt, maar dat is dus niet waar. Na het lezen van dit boek zou ik bijna denken dat het dan pas begint.

Zoals gezegd blinkt het dagboek uit in ogenschijnlijk simpele zinnen die een enorme kracht in zich hebben. Wat te denken van: “Hoge bomen vangen dan wel veel wind maar ze zorgen ook altijd voor een goede stormschadeverzekering. Waait er ergens een hotemetoot om dan staat hij binnen de korte keren ergens anders weer vier overeind.”

Enige twijfels of Groen het allemaal zelf heeft geschreven heb ik wel. Zijn loepzuivere observaties en puntgave nieuwsanalyses leggen zelfs een kloeke dertiger nog niet aan de dag. Maar ach, dat mag de pret niet drukken, want tijdens het lezen had ik meerdere keren het verlangen om mijn auto te pakken, naar Amsterdam Noord te rijden en Hendrik Groen in mijn armen te sluiten. Want hoe meer je over zijn zielenroerselen leest, hoe meer je van hem gaat houden. En daar is niets geheims aan.