Kan beter, maar al een goede poging

Dit derde deel gaat zo'n beetje in dezelfde trant verder als de vorige twee - daar heb ik wel geen reviews voor geschreven, maar da's dus makkelijk want je kunt aannemen dat ik ongeveer dezelfde gevoelens heb.
Laten we het negatieve eerst doen, dan hebben we dat achter de rug. Ten eerste, ondanks het feit dat de Braeckeleer duidelijk al een betere stijl heeft dan veel andere auteurs uit de Lage Landen en minder belerend, gekunsteld en raar overkomt, zitten er toch nog relatief veel gekke constructies in. Zinnen als 'Hasina vond dit grappig', daar kan ik dus echt niet tegen, dat klinkt te onnatuurlijk voor mij. Maar dan opeens zijn er weer stukken die echt gewoon normaal lezen. Het kon beter, maar het kon ook wel veel slechter.
Ten tweede, al dat romantisch gezever hangt m'n voeten uit. Ja, het is een YA, dus je kunt het verwachten, maar het wordt allemaal wel wat veel. Dat het erin zit, geen problemen mee, maar laat het wat minder naar voren komen.
En ten derde, de personages maken hier en daar toch wel rare beslissingen. Ze reizen naar Noord-Afrika, maar ze moeten de Middellandse Zee over. Waar gaan ze dat doen? Vanuit Montpellier. Tuurlijk. Dé meest logische oplossing natuurlijk, want van daar is het maar effe de zee over. Daar zijn geen betere plekken voor, zoals, goh, de Straat van Gibraltar, waar Spanje en Marokko maar een steenworp van elkaar vandaan liggen. Erger nog, de Straat wordt zelfs vernoemd als optie om over te steken, maar dat doen ze dan toch maar niet. Sorry hoor, maar dat is echt belachelijk. In een dystopische wereld als deze overleef je niet zonder een beetje logisch na te denken, en het is nog steeds een pak gemakkelijker om over land te reizen dan over zee. Als er dan iets misloopt, heb je toch meer kans om een andere oplossing te vinden. Terwijl op water...? Het loopt dan ook mis, natuurlijk, in het boek. Daar heeft de auteur toch wel een steek laten vallen, want realistisch komt het op mij in elk geval niet over.
Aan de andere kant wil ik ook wel zeggen, er zitten een paar goede personages in, en het verhaal op zich is ook tof. Tuurlijk, op zich is het niet echt veel meer dan een dystopisch avontuur, en daar heb ik er al wel meer van gelezen. Een vreemd klimaat, een verwoeste wereld, moordenaars, huurmoordenaars, verraders, ergens nog een beloofd land, en een lange en gevaarlijke tocht, we hebben het allemaal al wel gezien. Maar dat betekent niet dat je er niet nog van kunt genieten - soms mag het wel eens rechttoe rechtaan zijn, zonder al te veel poespas. Gewoon kalm doorlezen. Bovendien is dit veruit de beste en meest geslaagde poging van een auteur uit de Lage Landen om zo'n boek goed neer te zetten. Nog niet perfect, maar lieve help, ik heb al wel wat andere dingen gelezen.
6/10