Mooi tweede begin van Paver

Een van mijn oudste favoriete boekenreeksen is zonder twijfel die van Avonturen uit een Magisch Verleden (Torak en Wolf/CoAD) (die recensies komen later wel een keer), en vanwege het onderwerp en de auteur is het volgens mij nagenoeg onmogelijk om niet te gaan vergelijken. Misschien is dat niet echt de bedoeling van een review, maar ach, ik kan het toch niet laten.
De mensen die CoAD hebben gelezen, zullen ongetwijfeld een aantal gelijkenissen vinden. Er zijn natuurlijk de personages - een jongen, een meisje, een dier - maar ook het algemene stramien van het verhaal zelf is typisch Paver. De omgang (en de evolutie ervan) tussen Hylas en Pirra gelijkt erg op die van Torak en Renn. Er zitten gebeurtenissen en scènes die doen denken aan CoAD ook, en de mythologie/manier van leven lijkt ook wat op elkaar. Of dat alles nu een voor- of een nadeel is, moet je voor jezelf uitmaken. Is het erg origineel? Nee, waarschijnlijk niet. Maar het maakt wel deel uit van de stijl van de auteur. En het is nu niet dat het zo erg stoort. Ik vind het wel plezant.
En er zijn ook een hoop verschillen. Ten eerste, het is niet zo dat dit een sequel-serie is of iets dergelijks. Ja, het lijkt er soms op dat er een paar keer een knipoog naar Torak en de rest wordt gegeven, maar het is erg vaag. Dat is wel leuk, want je verwacht al snel een boek verwijzingen en die zitten er dus niet in! En dus ben je even verrast.
Bovendien zijn er ook tussen de personages genoeg verschillen. Vooral Renn en Pirra komen totaal niet overeen, en de tegenstellingen tussen Hylas en Pirra komen dan ook goed naar voren. Maak ervan wat je wilt, maar alles welbeschouwd leken Torak en Renn redelijk hard op elkaar.
Het grootste verschil is dat dit verhaal iets moeilijker te volgen is. Bij Torak, Renn en Wolf gaat alles relatief rechttoe rechtaan, zonder al te veel (ingewikkelde) omwegen, maar dat is hier niet het geval. Er zitten veel meer details in het boek die ook echt van belang zijn, en de uitleg die er aan bepaalde zaken wordt gegeven, volgt elkaar in horten en stoten op. Of dát nu een voor- of nadeel is, daar wil ik niet over oordelen, maar het maakt het in elk geval niet zo 'makkelijk' als CoAD. Daar tegenover staat dan weer dat in dit boek sommige stukken precies voor een iets jonger doelpubliek geschreven zijn, of - en dat lijkt me logischer - dat Hylas en Pirra zich jonger gedragen dan Torak en Renn, al hebben die alle vier dezelfde leeftijd in hun eerste boeken. Soms uiten ze zich op een relatief kinderlijke manier. Dat stoort me wel wat, maar gelukkig is het maar een paar keer.
Over het algemeen: als je genoeg hebt van Pavers stijl, en je bent meer het soort lezer dat afwisseling zoekt, lees dit boek dan beter niet, want er zit dan niet genoeg afwisseling in. Voor mij persoonlijk geld: het is niet zo goed als Avonturen uit een Magisch Verleden, maar het mag er nog steeds zeker zijn!
7,8/10