Wordt het 'foute' verleden van Arto Söderstedt hem fataal?

Er zijn thrillerauteurs die van hun lezers verwachten dat ze enige tijd in de schoolbanken hebben gezeten. De Zweedse schrijver Arne Dahl lijkt daar een goed voorbeeld van. Zijn nieuwste boek Woede beschrijft gecompliceerde moorden die zijn ingebed in thema’s zoals communisme, verraad en genetica.

Nederlandse lezers kennen Arne Dahl als thrillerauteur. Maar in zijn thuisland Zweden heeft de schrijver twee gezichten. In het Scandinavische land is Dahl geboren als Jan Arland. Onder zijn echte naam schreef hij onder meer vier romans en gedichten. Bovendien publiceerde hij in de grootste, liberale krant Dagens Nyheter, wat vrij vertaald ‘nieuws van de dag’ betekent. Maar Arland breekt echt door als hij zich onder het pseudoniem Arne Dahl wijdt aan misdaadromans. Dahl ontvouwt als thrillerauteur twee routes, in beide is een grote rol weggelegd voor politiechef Paul Helm. Tien thrillers beschrijven het zogeheten A-team. Een groep politiemensen zoals we ze graag zien. Slim, doortastend en succesvol. Deze avonturen zijn ook op dvd uitgebracht. Maar Dahls personages maken een ontwikkeling door. Inmiddels zijn de speurneuzen Opcops geworden. Een geheime Europol-eenheid die, ondanks haar naam, mondiaal acteert. Het eerste Opcop-boek Hebzucht is zeer goed ontvangen door Nederlandse critici.

Paul Helm en zijn speciale Europol-rechercheurs hebben opnieuw Den Haag als uitvalsbasis. Als adres wordt de Raamweg concreet genoemd. Maar daar is de internationale politieorganisatie tegenwoordig niet meer gevestigd. Ze zit nu in een hypermodern pand aan de Haagse Eisenhowerlaan. Voor gepensioneerde dienders is de Raamweg echter een begrip. In het verleden zijn er verschillende vertrouwelijke organisaties gehuisvest, behalve voor Europol was er ook plaats voor de toenmalige Centrale Recherche Informatiedienst. Helms speurders zijn uiteindelijk maar relatief weinig in onze regeringsstad. Via Schiphol vliegen de geheime rechercheurs naar de meest zonnige locaties. Een seriemoordenaar heeft het namelijk voorzien op bijzondere slachtoffers. Vrijwel alle doden worden op gevangeniseilanden aangetroffen. Wat wil een dader nou hiermee communiceren? Het duurt even voordat het kwartje valt. En dan komt Dahl goed op gang. Eerlijk is eerlijk, dat duurt namelijk wel even. De auteur strooit zo kwistig met namen dat het overzicht al snel kwijt is. Helms team bestaat namelijk uit elf politiemensen. En de slachtoffers zijn ook niet op een hand te tellen. Maar het mag uiteindelijk de pret niet drukken. En juist als Woede de gewenste vaart krijgt, worden de moorden iets ingewikkelder. Er zijn inmiddels twee seriemoordenaars actief. De misdadigers kruisen onbewust elkaars pad. Een wonderlijke toevalstreffer, want de schurken zijn ook nog eens allebei op wraak uit.

Arto Söderstedt krijgt wederom een mooie rol toebedeeld. Deze briljante politieman heeft een zeer links verleden. En daar lijkt deze intellectueel nu rekenschap over te moeten afleggen. In deze thriller kan hij regelmatig de lead nemen vanwege zijn goede Franse tongval. Handig want een van de moordenaars verwijst constant naar de historische roman 'De graaf van Monte-Cristo' van Alexander Dumas. Söderstedt neemt het voortouw in belangrijke plotontwikkelingen en blijkt een sympathieke, soms betweterige, antiheld te zijn.

Dahl heeft een solide thriller geschreven. Soms lijkt de koppeling van twee getraumatiseerde moordenaars ten koste te gaan van diepgang. Een ontmoeting tussen spoken uit het verleden en een duister, futuristisch gedachtengoed. Dan heb je inderdaad veel mensen nodig om het allemaal in de hand te houden. En enige scholing. Mocht die ontbreken, laat je dan leiden door Arto Söderstedt. Hij strooit moeiteloos met kennis die lang geleden is opgedaan.