The people who we left behind

Aan alle jongens van wie ik hield gaat over Lara Jean. Lara Jean is eigenlijk een normaal meisje. En zoals elk meisje heeft Lara Jean te maken gekregen met gevoelens voor jongens. En iedereen gaat er anders mee om. Lara Jean sluit haar verliefdheid af door steeds een brief te schrijven naar de desbetreffende jongen. Maar hem nooit te versturen. Maar op een dag is haar doos met brieven weg. Weg van de veilige plek onder haar bed. De brieven blijkt verstuurd te zijn naar de desbetreffende jongens, waaronder haar buurjongen Josh. Dat tevens het vriendje is van haar oudere zus. Lara Jeans leven staat op de kop. Wat moet ze doen?

Ik wilde heel graag dit boek lezen. Ik had er al veel over gelezen op verschillende sites. Ik was ook heel blij dat ik als een van de eerste de vertaalde versie mocht lezen. Uitgeverij Moon heeft dit boek laten drukken en er komt ook een vervolg! Ik weet nog dat ik bij de uitgeverij was voor een club meeting. En dat een van de medewerkers zei dat dit haar favoriete boek was. Ik snap op zich wel waarom dit haar favoriete boek. Maar het is niet mijn favoriete boek.

Eerst zat ik te twijfelen over mijn mening over het boek. Maar ik ben toch naar de negatieve kant gegaan. Mijn gevoel zegt dat dit boek beetje achterhaald is. Ik mis de suprise-factor in dit boek. Sommige boeken hebben een sterk suprise-factor, maar hoe meer je leest hoe voorspelbaarder het verhaal wordt. Eigenlijk hoef je niet per se het midden te lezen, maar alleen het begin en het eind dan snap je het boek. Ik lees weleens van zulke boeken, alleen dan niet zo dik. Ik denk dat de originaliteit er gewoon van af is, waardoor het eigenlijk een soort van cliché wordt. Het meisje krijgt een jongen. En dan wel een knappe en vaak slimme. Het boek heeft wel grappige momenten, maar het thema liefde is zo voorspelbaar geworden door andere boeken dat je blijft vergelijken. Voor mijn gevoel is dat niet wat ik graag lees.

Daarbij zou ik ook nog wat extra’s willen hebben. Gewoon nog een lekkere jongen in plaats van zo’n voorspelbare love triangle. Gewoon een keer iets wat andere schrijvers niet doen. Laat je creativiteit eens losgaan, want waarom hebben alle meiden een vriendje of crush nodig? Uiteindelijk hebben we ze niet nodig, maar het is een lekkere extra.

Ook vind ik Lara Jean gewoon echt een irritant wijf. Ze is niet bepaald heel slim en ik erger me aan haar character. Het is niet bepaald mijn favoriete hoofdpersoon in het boek. Ze is niet bepaald een held. En dat vind ik wel jammer. Want ik heb graag een vrouwelijk sterk hoofdpersoon in plaats van een dom kind. Die alleen haar problemen kan zien en niet wat ze heeft.

Een positief punt van Lara Jean vind ik dat ze familie belangrijk vind. Niet al te min is dit geen slecht boek, alleen niet helemaal zoals verwacht. Maar uiteindelijk heeft iedereen een eigen mening, smaak en stijl. Ik wil wel graag deel 2 lezen. Die lijkt mij leuker dan het eerste deel. Ik vind het gewoon heel jammer dat dit boek iets mist. En zo'n onaardig personage heeft. Ik ben niet bepaald team Lara Jean. Ik hoop dat ze echt wat aardiger wordt in boek 2. Want anders zou ik dat echt heel jammer vinden. Als het net zo'n minder goed boek is als het eerste boek.